Ginastera: Pampeana’s nr. 1 op. 16 en 2 op. 21; Milonga; ‘Tres danzas’ uit Estancia op. 8; Pianokwintet op. 29; Cellosonate op. 49; Zipoli: ‘Toccata’ uit Sonate d’intavolatura deel 1. Barbara Nissman (p), Ruben Gonzalez (v), Aurora Natola-Ginastera (vc) en het Laurentian kwartet. Newport NPD 85511 (72’34”). 1991

Naast de totaal verschillende Astor Piazzolla was Alberto Ginastera de belangrijkste Argentijnse componist uit de twintigste eeuw. Hij bracht een vrij omvangrijk oeuvre met orkestwerken, balletten, kamermuziek, pianowerken, vocale werken, filmmuziek en opera’s

Onder de titel Malambo biedt Newport een heel divers Ginastera programma aan

Beide Pampanea’s behoren tot Ginastera’s vroege werken (1947/50) uit de periode toen hij net als Bartók volksmuziek integreerde met het modernisme van Stravinsky. In de latere werken als het Quinteto uit 1963 en de Cellosonate uit 1979 had hij niet alleen de twaalftoonstechniek geabsorbeerd, maar werkte hij ook met microtonen.

De Amerikaanse pianiste Barbara Nissman kan gelden als een van belangrijkste Ginastera vertolksters. Ze nam ook zijn drie pianosonates, de Danzas argentinas, de 3 Pianostukken op. 6, Malambo nr.1, de 12 Preludios americanos, de Suite de danzas criollas op. 15 en het Rondo sobre temas infantiles argentinos op (Newport NPD 85510).

Hier gaat het voornamelijk om minder bekende kamermuziek. Vooral het Pianokwintet met zijn uitgesproken ritmische opzet is de moeite waard en verdient meer aandacht; ook de Cellosonate is een mooie ontdekking.

In Pampanea nr. 1 wordt de pianiste terzijde gestaan door violist Ruben Gonzalez, in de Cellosonate heeft ze een goede partner aan Aurora Natola-Ginastera, de weduwe van Ginastera.

Alle vertolkingen zijn vervuld van een haast uitdagende intensiteit, maar kennen ook vriendelijke rustpunten. De componist lijkt daarmee geheel recht te zijn gedaan.