Geminiani e.a: Il furibondo ou les tribulations d’un italien a Londres. Händel: Ouverture Il pastor fido HWV. 8a; Le théâtre représente; Geminiani: ‘Andante’ uit Concerto grosso in D op. 2/4; ‘Andante’ uit Concerto grosso in Bes op. 7/6; ‘Grave’ uit Cellosonate in Bes op. 5/4; ‘presto’, ‘adagio’ en ‘allegro moderato’ uit Concerto grosso op. 7/6; ‘andante’, ‘allegro assai’ en ‘adagio’ uit Cantate La foresta incantata; ged. uit Concerto grosso in e op. 4/3 ‘Dalle sonate dell’; ‘andante-adagio-allegro assai-adagio’, ‘presto’ uit Concerto grosso in Bes op. 7/6; Londres, hiver 1732; Concerto grosso in c op.2/1; Avison: Concert voor orkest in e op. 6/3; Harmonical miscellany; Il furibondo se sent seul; Geminiani: ‘largo’ uit Concerto grosso in b op. 4/2; ‘allegro’ uit Concerto grosso op. 3/3; ‘grave’ uit Concerto grosso op. 5/2 ‘naar Corelli’; Händel: ‘Lascia ch’io pianga’ uit Rinaldo HWV. 7a (bew); Geminiani: ‘Allegro moderato’ uit La foresta incantata; ‘Lady Ann Bothwell’s lament’, ‘The night her silent sable wore’, ‘O Bessy Bell and Mary Gray’ uit A treatise of good taste in the art of musick; ‘allegro’ uit Concerto grosso in D op. 6/4. Escadron volant de la reine. B Records LBM 007 (67’17”). 2016
Een hele mond vol, de specificatie van dit programma dat een door anderen omlijst programma, maar op de in Lucca geboren Francesco Geminiani (1687-1762) gericht programma biedt. De Italiaan volgde de lokroep van Londen en het rijke muziekleven daar toen hij zich in 1724 in die stad vestigde als vioolvirtuoos, componist en leraar. Weliswaar bezocht hij ook Ierland, Frankrijk en Nederland, maar Londen lijkt het belangrijkst in creatief opzicht. In 1759 ging hij in Dublin wonen.
Het Franse ensemble Escadron volant de la reine dat zijn naam ontleent aan de groep hofdames van Catharina de Medici en dat bestaat uit de op passend instrumentarium spelende Marie Rouqué, Josephe Cottet, Cyrielle Eberhardt, Gabriel Grossbard, Béatrice Linon (v), Benjamin Lescoat, Samuel Hengelbaert (va), Antoine Touche (vc), Sanne Deprettere (cb) en Clement Geoffroy, Matthieu Boutnieau (kl) volgt aan de hand van goed gekozen en afwisselende fragmenten de loopbaan van Geminiani van zijn vroegste periode in Italië tot zijn laatste in Ierland met uitgebreide tussenhaltes in Parijs en Londen.
De musici realiseren zich in hun voordracht goed het flamboyante, lichtelijk excentrieke karakter van de meester van het concerto grosso. Niet voor niets noemden zijn leerlingen hem Il furibondo (de doldriftige, de woeste), hoe beschaafd zijn muziek in galante stijl ons thans ook mag voorkomen. Er passeren dansvormen, een fuga, een bewerkt Iers lied, een recitatief en aria en een bewerking van een bekende aria van Händel die door Geminiani hooglijk werd bewonderd. Ook zijn Engelse tijdgenoot is present en tenslotte een verwijzing naar zijn leraar Corelli.
Onderweg speelt haast elk lid van het geweldige ensemble ven kort een hoofdrol. De korte brokjes samen blijken, zo uitgevoerd, een feest voor het oor.