Glinka: Septet voor hobo, fagot, hoorn, 2 violen, cello en contrabas in Es; Trio voor piano, klarinet en fagot in d; Trio pathétique; Verleid me niet onnodig (bew.); Wiegelired (bew.), Twijfel (bew.), Serenade op thema’s uit Anna Bolena van Donizetti voor piano, harp, hoorn, altviool. cello en contrabas in Es. Consortium classicum. CPO 777.871-2 (71’26”). 2014

Niet alleen was Mikhail Glinka de grondlegger van de Russisch nationale school die zich vooral op operagebied manifesteerde, hij schreef ook de nodige kamermuziek, vaak voor ongewone bezettingen.

Een mooi voorbeeld is meteen het Septet voor een gemengde blazers- en strijkersbezetting dat niet verward mag worden met het Grand septet waaraan ook een piano te pas komt (Capricorn op Hyperion CDH 55173). Het dateert ut 1823 maar sliep in de Russische Staatsbibliotheek tot Shebalin het wekte. Het is een innemend en attractief werk, zeker als het met zoveel aplomb en mooi afgewerkt door het hechte Duitse ensemble wordt vertolkt. 

Russische componisten schijnen graag trio’s de bijnaam trio pathétique te hebben gegeven. Alleen waar het bij Tchaikovsky en Rachmaninov ging om pianotrio’s, hebben we bij Glinka voor een anders ingekleurde vorm door klarinet, fagot en piano te maken. Ook zeer de moeite waard. Voor het motief waarop de Serenade uit 1832 stoelt, greep Glinka terug op een onbekend, maar mooi thema uit Donizetti’s opera Anna Bolena dat hij zesmaal op heel bekoorlijke manier varieert.

De drie liedbewerkingen zijn best de moeite, maar hebben wel typisch een toegift karakter. Zinvol is deze cd vooral vanwege de fijna oorspronkelijke composities.