Glass: ‘Opening’ uit Glassworks (bew. Bruno Fontaine); Tissues nr. 2, 7; ‘The poet acts’ uit The hours (bew. Fontaine); Rachmaninov: Vocalise op. 34/14; Cellosonate in g op. 19; Romances nr. 1-6 (bew. Rachmaninov). Vanessa Benelli Mosell (p) en Henri Demarquette (vc). Decca 481.6299 (59’59”). 2017
Een dag voordat Vanessa Benelli Mosell (met wie een interview verscheen op deze site) 12 januari 2018 optreedt met werk van Stockhausen in het Amsterdamse Muziekgebouw aan het IJ is het fijn dat even aandacht kan worden besteed aan haar beide gloednieuwe cd’s.
Onder de titel Echoes proberen de veelzijdige Italiaanse pianiste en haar Franse cellist partner niet alleen een persoonlijk verband te leggen, maar juist ook een moeilijker tussen de ongeveer zestig jaar na elkaar levende Russische, later Amerikaanse Rachmaninov en de oer Amerikaanse Glass.
Dit leidde tot een wat merkwaardig, maar bijzonder programma dat echter een wat brokkelige indruk maakt en meer op contrast dan op harmonie lijkt te zijn gebaseerd. Niets tegen de Glassbewerkingen van Fontaine, want Glass moet het vaak juist van dergelijke omzettingen hebben en deze zijn qua vorm en inhoud zeker de moeite waard.
Van de Tissues waren tot op heden geloof ik alleen nr. 1, 2, 6 en 7 door celliste Wendy Sutter opgenomen (Orange Mountain Music 0037) en wie niet alleen het eerste deel uit de filmmuziek bij The hours, maar de volledige veertien delen wil horen, is aangewezen op Michael Riesman, het Lyric kwartet en een orkest onder Nick Ingman (Nonesuch 7559-79693-2). Was het trouwens niet logischer geweest om hieruit het vijfde deel ‘Vanessa and the changelings’ te kiezen?
De poging om verband te leggen tussen dit tweetal componisten als vertellers van verhalen in klank is in zoverre behoorlijk geslaagd dat alle werken meer dan bovengemiddeld goed worden uitgevoerd. Hierbij is vooral de pianiste de toonaangevende pleitbezorger. De Cellosonate van Rachmaninov kan hierbij goed als toetssteen fungeren. Vergelijk de nieuwe vertolking maar met die van Mørk en Thibaudet (Virgin 7243-45119-2) en Harrell/Ashkenazy (Decca 414.340-2). Vooral de met intieme gloed gespeelde pianopartij maakt indruk hier.