Grieg: Pianoconcert in a op. 16; Peer Gynt op. 23b. (ged.); Noorse Bruiloftsstoet op. 19/2. Jean-Efflam Bavouzet (p),  Lise Davidsen (s), Ann-Hellen Moon (s), Victoria Moen (s), Johannes Wisser (b), Håkan Høgomo (hardanger v) met het Edvard Grieg koor en het Bergen filharmonisch orkest o.l.v. Edward Gardner. Chandos CHSA 5190 (82’04”). 

Het is een van de paradoxen in de muziekgeschiedenis dat Grieg zo weinig genoegen kon beleven aan het schrijven van het werk waarvoor hij samen het het Pianoconcert het bekendst werd: Peer Gynt. Hij nam Henrik Ibsens aanbod voor het componeren van een toneelmuziek bij diens dramatische stuk aan waarschijnlijk vooral aangelokt door het honorarium.

Hij vond het werk echter saai en zei daarover: “Dit riekt naar koeienmest, super=Noorse sentimenten en niets-aan-de-hand”. Kennelijk was hij niet geïnspireerd door het stuk en besloot zelfs om de première in 1876 niet bij te wonen.

Toch waren de kritieken op het toneelstuk goed en toen op veel plaatsen elders in Europa producties op de planken werden gebracht, raakten toneelstuk en muziek onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als vervolg op dat succes stelde Grieg twee orkestsuites uit het geheel samen met als hoogtepunten ‘Ochtendstemming’ (het ochtendgloren boven de woestijn in Marokko) en ‘In de hal van de bergkoning’.

Tot Griegs verdriet werd de volledige partituur niet gepubliceerd. Dat gebeurde pas in de jaren tachtig van de vorige eeuw, waarna men met verschillende opnamen diverse pogingen heeft gedaan om het werk in concertvorm te gieten. Hoe populair de beide Suites ook zijn, het is beslist de moeite waard om het werk eens volledig te horen.

De tot nu toe mooiste uitgaven zijn van Ole Kristian Ruud, ook uit Bergen (BIS SACD 1441/2) als volledigste met 51 delen met een duur van 1u. 52’42”, Per Dreier met 31 delen (Norsk Komponist Forening NKFCD 50001-2). Daar tegenover biedt Gardner er slechts 16, maar inplaats van meer Gynt wel het pianoconcert en de georkestreerde vorm van de Noorse bruiloftsstoet, daarmee de cd speelduur flink oprekkend.   

De drie sopranen van Garner verdelen de rollen. Lise Davidsen zingt als Anitra,  Ann-Helen Moen als Solveig en Victoria Nava als Åse, terwijl Johannes Weisser te horen is als Peer Gynt. Mooi is wel het gebruik van een Hardanger viool.

Op zichzelf wordt de Gynt selectie heel goed uitgevoerd, zoals men mag verwachten van een orkest dat deze muziek regelmatig op de lessenaar heeft. Bavouzet zorgt voor een van de betere verklankingen van het Pianoconcert, hoewel Andsnes (Warner 7243-503.557.562-2) me dierbaarder is. Valt deze opname daarmee enigszins tussen wal en schip?