Galuppi: Pianosonates nr. Illy 9, 18, 28, 32, 45, 53, 57, 98. Naxos 8.572263 (61’38”). 2009

Galuppi: Pianosonates nr. Illy 1, 2, 14, 24, 27, 34 en 66. Matteo Napoli. Naxos 8.572490 (68’12”). 2009

Galuppi: Pianosonates nr. Illy 23, 30, 36, 38, 41, 43, 50, 66, in a. Matteo Napoli. Naxos 8.572672 (64’41”). 2011

Zoals dat niet ongewoon was voor achttiende eeuwse Italiaanse componisten bracht Baldassare Galuppi (1706-1785) een aanzienlijke tijd van zijn loopbaan door in het buitenland, met name in Wenen, Londen en St. Petersburg, maar zijn thuisbasis was en bleef Venetië.

Rond 1726, in zijnn tijd als klavecinist aan het Teatro della pergola in Florence scheef hij sonates voor toetsinstrument. Sommige zijn à la Scarlatti ééndelig, andere driedelig. In totaal gaat het om 130 stuks. De nummering daarvan is gegeven door Hedda Illy in haar Indice tematico delle sonate e dei concerti uit 1969.

Dat Galuppi als leerling van Lotti een vaardige klavecinist moet zijn geweest, blijkt uit zijn eigen werken voor dit instrument. Bij alle uitgesproken Italiaanse elegantie en gratie, zijn ze ook heel energiek en contrasteren ze het melodieuze met het bravoureuze, het elegante mt het uitbundige. Dat herinnert aan Domenico Scarlatti en lijkt vooruit te lopen op de jonge Mozart.

Het schijnt dat lang niet alle sonates zijn gepubliceerd, vandaar dat Matteo Napoli een beperkte keus moest maken. Misschien is het jammer dat hij een moderne vleugel gebruikt voor deze werken, maar had hij dat niet gedaan, dan beschikten we nu waarschijnlijk helemaal niet over overnamen van Galuppi’s klaviermuziek.

Gelukkig weet hij in zijn stijlvolle spel de essentie van deze werken goed te treffen.