Guastavino: Bailecito; Sonatine; Cantos populares nr. 1, 2, 3, 5, 6, 8, 10; ‘La niña del rio dulce’, ‘El chico que vino del sur’ uit Romances nuevos nr. 1-3; Las niñas; Rachmaninov: Pianosonate nr. 2 in bes op. 36 (versie 1936). Martin Klett. AVI 8553397 (58’52”). 2017

Martin Jones nam de volledige, ruim drie en een half uur in beslag nemende pianowerken van de Argentijnse componist/pianist Carlos Guastavino (1912-2000) op in 2007 (Nimbus NI 5818, 3 cd’s), de Duitse pianist Martin Klett maakt daaruit een beperkte keuze en eindigt zijn net geen uur durende optreden met een sonate van Rachmaninov. Onbegrijpelijk, want hij had zoveel meer van de Argentijn kunnen laten horen, zie Jones en Wikipedia. Tenzij men die sonate uit 1913 niet origineel en niet in de tweede, met 120 maten ingekorte herziene versie uit 1936 maar in de hier gespeelde derde uit 1936 wenst te horen. Maar verder bieden zich hiervoor eerder andere pianisten, zoals Lugansky (Naïve AM 208) en Sudbin (BIS CD 1518) aan. 

Zeker in zijn vroege werken waartoe Baileito (1940), Las niñas (1953, eigenlijk voor 2 piano’s) en de Romances nuevos (1955) behoren, toont Guastavino een in lichtelijke melancholie en dansante ritmen gedrenkte nationalistische stijl en het valt op dat die in drie van de twaalf Cantos populares uit 1974 nauwelijks s gewijzigd. Zijn stijl is verfijnder en minder kantig en agressief dan die van bijvoorbeeld Ginastera.

Met weinig noten weet hij als miniaturist heel wat te zeggen. Waarschijnlijk uitte hij zich het duidelijkst in zijn vele liederen.

Martin Klett werkt het Guastavinodeel van zijn recital als met een welwillende glimlach enthousiast en met een mooi melodisch en ritmisch profiel af.