Gordon: The unchanging sea; Beijing harmony. Tomoko Mukaiyama (p) met het Seattle symfonie orkest o.l.v. Pablo Rus Broseta. Cantaloupe CA 21141 (43’38”). 2017

Het zal de meesten in Europa zijn ontgaan, dat de Amerikaanse componist Michael Gordon (1956) een behoorlijk grote krachtbron is op het gebied van de geavanceerde, soms nogal provocerende muziek. Hij was medeoprichter van het Bang on a Can collectief en schrijft vrij ‘filmische’ muziek die afwisselend poëtisch, kernachtig en ontroerend is. Daarvoor werkt hij bij voorkeur samen met fiimmaker Bill Morrison.

The unchanging sea is een opdrachtwerk van het orkest uit Seattle en geeft een fascinerend beeld van de oceaan in al zijn turbulente, grootse, kalme en magische momenten, een stuk extremer dan Debussy’s La mer. Aan het werk komt een virtuoze pianopartij te pas,die heel goed wordt ingevuld door multimedia pianiste Tomoko Mukaiyama. 

De bijbehorende beelden bevatte n iets van een zwijgende film van Griffith uit 1910 en het vertrek van het stoomschip Willamette met 800 passagiers en 300 paarden uit Puget Sound op het hoogtepunt van de gold rush.

Beijing harmony werd geïnspireerd door een bezoek aan echomuur van de Hemelse tempel in Peking die in Gordons optiek een ‘fanfare van echo’s creëert die geleidelijk aan geestdrift en felheid wint.

De bonus dvd The unchanging sea ontstond in de regie van Bill Morrison.

Eerder nam het Kronos kwartet Clouded yellow, Potassium, The sad park en Exalted van Gordon op (Cantaloupe CA 21140).