Gagliano: La Dafne. Chantal Santon (s., Dafne), Mathieu Abelli (t., Apollo), Guillemette Laurens (ms., Venere), Daphné Touchais (s., Amore), Philippe Roche (bs., Pastore) e.a. met Fuoco e Cenere o.l.v. Jay Bernfeld. Arion ARN 68776 (60’19”). 2007

Op libretto van Ottavio Rinuccini componeerde Marco da Gagliano (1582 - 1643) in 1608 zijn opera La Dafne, een eenakter met proloog als favola in musica. Het werk is gebaseerd op Ovidius’ Metamorfosen. 

Aan het begin van de opera, nadat in de proloog Ovidius een tekst zingt, verslaat Apollo de python, een monster dat hert eiland Delos terroriseerde. Cupido en Venus zijn hierna niet onder de indruk van Apollo’s opschepperij over zijn daad en over zijn gevoel van onschendbaarheid. Daarop  bedenken ze een plannetje om zich op hem te wreken.

Cupido schiet eerste een pijl om Apollo verlief d te maken op de schone nimf Dafne, de dochter van de rivierengod. De tweede pijl zet Dafne aan om Apollo te ontwijken. Wanneer Dafne als ‘bella ninfa fugitive’ de avances van Apollo afwijst, roept ze haar moeder te hulp die haar in een laurierboom omtovert. Omdat hij nog steeds verliefd is op Dafne, maakt Apollo de laurier tot embleem van zijn eeuwige liefde en een teken van overwinning.

Behalve voor de vijf solisten is in dit werk een belangrijke taak weggelegd voor het vijfstemmige koor met teksten als ‘Hoor onze klacht en gebed, o monarch en koning der hemelen’. Het koor speelt zo een actieve rol in de handeling.  

Van dit werk verschenen tenminste drie opnamen. De oudste is van Jürgen Jürgens (Archiv 437.074-2) uit 1976, daarna volgde in 1995 Gabriel Garrido (K617 K617058) en de hier besproken opname is vermoedelijk niet alleen de nieuwste, maar ook de beste, net als die andere met het stempel ‘authentiek’.

Overigens was Jacopo Peri Gagliano met zijn Dafne in 1597 al voorgegaan, maar dat materiaal is verloren geraakt.