Gordon: Van Gogh. Sarah Chalfy, Matthew Hensrud, Clay Greenberg met Alarm Will Sound o.l.v. Alan Pierson. Cantaloupe CA 21044 (57’52”). 2007

De Amerikaanse componist Michael Gordon (1976) behoort met Julia Wolfe en David Lang tot de componisten die ver gaan in het combineren van    een mix tussen gangbare en minimale muziek, geïmproviseerde muziek, het locale en het internationale. Ook heeft zijn werk iets van het eclecticisme van John Zorn en de gespierde ritmiek van Stravinsky en de dissonate hoge snelheid van Louis Andriessen. Ook een herinnering aan Rzewsky wordt men herinnerd.

Gordon baseerde zijn Van Gogh op de briefwisseling tussen Vincent en Theo Van Gogh. Het werk heeft de delen ‘Londen’, ‘Borinage’, ‘Den Haag 1 en 2’, ‘Arles’ en ‘St. Rémy’. Dat daardoor Nuenen ontbreekt, was onvermijdelijk maar vind ik toch als ex-Nuenenaar jammer.

Past zijn muziek bij de proto-expressionistische schilder? Beslist wel omdat deze muziek duidelijk iets weergeeft van de waanzin die lang in Van Gogh  moet hebben geheerst totdat deze uiteindelljk tot een dramatische uitbarsting kwam. Passend bij diens broze mentale conditie klinkt de muziek  ook soms bijna chaotisch, maar zonder enige overdrijving.

Het herinnert aan een opmerking die de schilder maakte met de woorden ‘een vage figuur die als de duivel vecht te midden van een ondraaglijke hitte’.

Wie hierdoor geboeid raakt, moet ook eens naar Gordons Sunshine of your love op YouTube luisteren.