Gaßmann: Ah, ingrato amor. ‘Ah, ingrato, amor’. ‘Involarmi’ uit Achille in Sciro; ‘Se in campo armato’, ‘Dovea svenarti allora’, ‘Per darvi alcun pegno’ uit Catone in Utica; ‘Nessuna consola un povero core’ uit La zingara; ‘Ah’ che son fuor di me’, ‘Che cuoi con questi palpiti’ uit L’amore artigiano; ‘Come mi spezza ancore’; ‘Cogli amanti’ uit Le serve rivali; ’Barbara e non rammenti’, ‘Delfin che al laccio infido’, ‘Dove son’, ‘Pallid’ ombra’, ‘Saprei costante e ardita’ uit L’opera seria. Ania Vegry met het NDR Omroeporkest Hanover o.l.v. David Stern. CPO 555.057-2 (64’59”). 2017

De Duitstalige Bohemer Florian Leopold Gaßmann (1729 - 1774) is als componist niet alleen interessant als overgangsfiguur tussen barok en klassiek, maar ook als een van de betere toondichters van het dramma giocoso en de opera seria voordat Mozart zich daarin zo meesterlijk manifesteerde. Hij schreef 21 werken in dit genre. Eerder kon men met hem kennismaken via zijn Fluitconcerten met Sieglinde Größlinger (CPO 555.076).

Van huis uit was Gaßmann, die o.a. had gestudeerd bij Giovanni Battista Martini behalve zanger ook violist en harpist. Van 1772 tot 1774 was hij dirigent van het in het Weense Burgtheater spelende hoforkest. Hij verbleef enige jaren in Italië en schreef opera’s voor Venetië, waarheen hij enige malen terugkeerde en Antonio Salieri als zijn leerling mee terugnam naar Wenen. Bij zijn tijdgenoten Burney en Mozart stond hij in hoog aanzien. Behalve als componist van theaterwerken was hij ook belangrijk voor de ontwikkeling van de Symfonie (hij schreef 33 stuks).  

Op deze cd horen we aria’s uit beide operagenres die door Ania Vegry, de eerste sopraan van het operatheater in Hanover met veel zwier, wisselde expressie en van fraaie coloraturen voorzien en hun lente in da capo vorm krijgen heel mooi met souplesse worden gezongen. Gelukkig overdrijft ze de vaak nogal pathetische teksten niet.