Gossec: Le triomphe de la république. Salomé Haller (s., Laurette) Antonella Balducci (s., vrijheidsgodin), Guillemette Laurens (ms., aide de camp), Makato Sakurada (t., Thomas), Claudio Danuser (b., generaal), Philippe Huttenlocher (bs., oude man) en Arnaud Marzorati (bs., burgemeester) met het Caicantus koor, I Barocchisti en orkest van de Italiaans-Zwitserse omroep o.l.v. Diego Fasolis. Chandos CHAN 0727 (72;46”). 2002

François-Joseph Gossec (1734 -1829) was de belangrijkste Franse componist tijdens de revolutiejaren en zijn ‘divertissement lyrique’ Le triomphe de la république dat in de jaren daarna in 1793 in première ging is een van de meer spectaculaire theaterweken die hij produceerde. Het onderwerp is he leven in een legerkamp tijdens de strijd om Valmy 20 september 1792 toen het Franse leger het door de hertog van Brunswick geleide monarchistische Pruisische leger werd verslagen.

De muziek is heerlijk proletarisch en wars van alle aristocratische conventies uit de achttiende eeuwse opera door in plaats van mooie, welluidende aria’s revolutionaire strijdliederen ‘Dieu du peuple’ en ‘Malheur au despotisme’ en koren te zingen. Soms dreigt die oorlogszuchtige sfeer wat te veel te worden. Verwacht geen moment van fijnzinnigheid, er zijn wel indrukwekkende soli, imposante koren en opvallende orkestrale effecten, zoals de gargantueske pauken die artillerievuur nabootsen en aan het eind van het werk dat begint met een militante ouverture zich laten meevoeren door de balletmuziek die vervuld is van joie de vivre.

Zo kan men zich makkelijk laten meevoeren door de intensiteit waarmee volksmenners zich met dit gegeven associëren. Om diezelfde reden is ook deze opname van Fasolis met een eersterangs bezetting zo geslaagd.