Gould, M.: American symphonette nr. 2 en 3; Concert voor orkest; Interplay (‘American concertette’ nr. 1); Chorale and fugue in jazz. Albany symfonie orkest o.l.v. David Alan Miller. Albany TROY 1174 (75’11”). 2005/8

De Amerikaanse componist Morton Gould (1913 - 1996) behoorde in de jaren dertig en veertig tot degenen die trachtten de geest van de jazz te integreren in klassieke composities zoals dat in die tijd niet ongebruikelijk was. Improvisatie maakte daar geen deel van uit, maar hij gebruikte wel sommige middelen uit de jazz en blues.

Hij was daarin zo succesvol dat sommige jazzmusici als John Coltrane, Dizzy Gillespie en David Baker het thema uit het tweede deel van American symphonette nr. 2 gebruikten om zelf te gaan improviseren. De overige twee delen van het werk dragen de titel ‘Moderately fast’ en ‘Very fast Racy’.

Al deze werken laten horen dat Gould kwaliteiten heeft als symfonicus, al lijkt hij niet over een krachtige eigen persoonlijkheid te hebben beschikt, maar bleef hij te veel in het vaarwater van Igor Stravinsky, Aaron Copland, Roy Harris en William Schuman.

Toch schuilt in deze uitvoeringen door David Alan Miller uit Albany best verbindend vermogen en eigen kracht. Op Albany TROY 525 dirigeerde hij ook Symfonie nr. 3, samen met de Symfonie nr. 3 van Harris.