Glass: Les enfants terribles, Children of the game. Christine Arand (s., Lise), Philip Cutlip (b., Paul), Hal Cazalet (t., Gerard, verteller), Valerie Komar (ms., Dargelos, Agathe), Philip Glass, Nelson Padgett en Eleanor Sandesky (keyboards) o.l.v. Karen Kemensek. Orange Mountain OMM 0019 (1u., 29’57”). 2003

 

Glass: Les enfants terribles (bew. Michael Riesman); Etudes nr. 17 en 20. Katia en Marielle Labèque. DG 485.5097 (63’08”). 2020

 

Wie enigszins in Zwitserland bekend is, kent de supermarkt Migros. Deze bestelde de ‘dance opera for ensemble, soloists and dancers’ Les enfants terribles in 1996 bij Glass. Susan Marshall verzorgde de choreografie. Van dat ruim anderhalf durende werk naar de roman van Jean Cocteau uit 1929 dat in het Théâtre Casino in Zug werd opgevoerd. 

Het ook verfilmde verhaal gaat over de pubers Elisabeth en Paul die zich enigszins van de wereld afzonderen, hun eigen fantasiewereldje scheppen en problemen ontmoeten terwijl ze volwassen worden. Gerard is de verteller die het aan elkaar praat enn Lise is de zuster die terugkeert tot de werkelijkheid maar dan slaat de tragische realiteit toe. Inderdaad: verschrikkelijke kinderen die ook elkaar kwellen, terwijl ze zich in hun gemeenschappelijke slaapkamer afzonderen.

Er is een nog moeilijk verkrijgbare, in het Frans gezongen opname van verschenen. Daaruit blijkt dat met slechts vijf deelnemers deze complexe, repetitieve muziek zich wat slecht leent voor de uitdrukking van emoties in lied en dans. Daardoor wordt het werk wat langdradig.

Maar nu zorgen de zusjes Labèque, van wie we lang niets hoorden, voor een bewerking voor piano vierhandig. We krijgen elf delen te horen: de ‘Ouverture’, ‘Paul is dying’, ‘The somnambulist’, ‘She slapped me’, ‘They lived their dream’, ‘Terrible interlude’, ‘Cocoon of shawls’, ‘Lost’, ‘Are you in love, Agathe?’, ‘She took the path’ en ‘Paul’s end’. 

Dit alles samen laat het gebeuren intact en de Labèque zussen maken het met hun indringende spel geloofwaardig en haast sinister.