Giustini: Sonate da cimbalo di piano e forte detto volgarmente di martelletti op. 1 nr. 1-12. Paolo Zentilin. Brilliant Classics 96173 (3 cd’s, 2u. 39’02”). 2019

 

Lodovico Giustini (1685 - 1743) geboren in Pistoia in hetzelfde jaar als Hände, Bach en D.Scarlatti, leefde in een tijd waarin langzaam de forte piano met een wat groter dynamisch bereik dan clavichord en klavecimbel tot ontwikkeling kwam en buitte de mogelijkheden uit door meteen in zijn Sonates op. 1 uit 1732 zo groot mogelijke dynamische contrasten aan te brengen. Paolo Zentini ontdekte dat de bladmuziek nogal wat fouten bevatte en corrigeerde die zo goed mogelijk en zorgde ook voor versieringen. Daarover zegt hij: ‘I tried to be clear in my articulation as if I were using an historical instrument, but also to play with a pianistic approach—a wide sound palette and big contrasts, and the use of the pedals. I also improvised some of the ornamentation.’

De werken hebben veel van Scarlatti: ze zijn in sonata da chiesa vorm met vier of vijf deeltjes, vaak in dansvorm en vrij complex wat het contrapunt betreft, maar ze hebben ook iets echt Italiaans zangerigs van de galante stijl.

Paolo Zentilin die wat fouten in de muziek corrigeerde, laat dat duidelijk horen. Alleen doet hij dat niet op een mooie fortepiano, maar op een van zichzelf als krachtige Fazioli. Heel fraai uitgevoerd, maar toch enigszins een gemiste kans. Het merkwaardige toeval wil, dat Brilliant sinds 2009 al een opname op fortepiano van Andrea Coen (student van Koopman en Curtis) in de catalogus heeft (Brilliant Classics 94021) met een wat langere speelduur van 2u. 56’05”. Het lijkt goed om die maar eens eerst te beluisteren. De sonates nr. 1, 2, 7, 8, 9 en 11 zijn er ook van fortepianist Wolfgang Brunner op een Cristofori fortepiano (CPO 777.207-2) uit 2009.