Glass: Pianosonate; Distant figure, A passacaglia for solo piano; Etude nr. 20. Maki Namekawa. Orange Mountain Music OMM 0149 (49’30”). 2020

 

Wanneer we de uit Einstein, Sathyagraha en Akhnaten afgeleide en door Paul Barnes gearrangeerde Trilogy Sonate uit 1975/1983 buiten beschouwing laten, heeft het geduurd tot hij 92 was voordat Glass zijn eerste Pianosonate schreef. Het driedelige, in deze opname 26’27” durende werk ging 4 juli 2019 tijdens het Ruhr pianofestival in première, gespeeld door zijn pianistische steunpilaar Maki Nakamura en in aanwezigheid van de componist. Pas een paar maanden later klonk deze muziek voor het eerst in de V.S.

Glass zegt zelf over zijn Sonate, waaraan hij drie jaar werkte, dat deze is gerelateerd aan zijn kort tevoren geschreven Symfonie nr. 12 en zijn Slagwerkkwartet. De componist zegt verder over de Sonate: “I began to write in a new way. This is the most sophisticated form of these ideas. I began to see how the music unraveled. It turns out that the piano is the best place to work out these kinds of things. It works like that sometimes for composers. That’s the case with the Berg Piano Sonata.”

Met de briljante Maki Namekara met wie Glass al lang samenwerkt als muze ontstond een vrij uitzonderlijk werk dat ze met haar grote expertise en haar uitgelaten passie als voorlopig geen ander volmaakt en hoorbaar plezier voordraagt.

Om de cd wat verder te vullen zijn nog wat korte werken opgenomen.  Distant figure, A passacaglia for solo piano is uit 2017, Etude nr. 20 uit 2012. Vooral Distant figure is een ruim een kwartier durende heel wezenlijke compositie, die eerder door Feico Deutekom (Orange Mountain OMM 6052) en Jenny Lin (Steinway 30127) werd vastgelegd, maar toch iets minder trefffend.