Gluck: Les pèlerins de la meque ou La recontre imprévue. Robert Gambill (t., Ali), Julie Kaufmann (s., Rezia), Ulrich Reß (bs., sultan van Egypte), Annegeer Stumphius (s., Dardané), Anne-Marie Rodde (s., Amine), Iris Vermillion (ms., Balkis), Claes H. Ahnsjö (t., Osmin), Jan Hendrik Rootering (bs., Le calender) e.a. met het Omroeporkest München o.l.v. Robert Hager. Orfeo C 24201-2 H (2 cd’s, 1u., 41’). 1991
De opera in drie aktes Les pèlerins de la meque ou La recontre imprévue van Gluck op een libretto van Louis Hurtaut Dancourt naar een toneelstuk van Alain-René Lesage en Jacques Philippe d’Orneval uit 1726 is een werk van Gluck uit 1763 dat in Wenen in het Burgtheater in 1764 in première ging. Het is een operavorm die bekend staat als Comédie mëlée d’ariettes. De opera vertoont veel overeenkomst met Mozarts ‘Entführung aus dem Serail’ uit 1782. Hij ontleende er een thema uit een aria aan voor zijn 10 variaties over ‘Unser dummer Pöbel meint’.
De belangrijke rol van Rezia wordt gezongen door Julie Kaufmann. Ze wordt door prins Ali gevangengehouden in de harem van de sultan. Kaufmann beschikt over een vas te, heldere stem en maakt veel indruk (ook met haar versieringen) in haar aria ‘Ah! Qu’il est doux de se revoir’ uit de vijfde scène van de tweede akte.
Tenor Claes H. Ahnsjö is met zijn zoete tenor een heel goede Osmin, dienaar van prins Ali. Hij communiceert veel passie inn zijn aria uit de eerste akte ‘Heureux l’amant qui se depêtre de Cupidon’. Ook de tenor Robert Gambill maakt veel indruk als prins Ali van Balsora in zijn aria uit de eerste akte ’Je cherirai, jusqu’au trepas, l’objet céleste qui m’en gage’.
Mezzosopraan Iris Vermillion is een enthousiaste Balkis en Anne-Marie Rodde is als Amine vol zelfvertrouwen in haar aria ‘Venez, venez, troupe brilliante’. Van de kleinere rollen horen we ook fraaie bijdragen met als gevolg dat ook de aria’s van Kalender ‘D’une telle lacheté’ door Jan-Hendrik Rootering, van de schilder Vertigo Malcolm Walker ‘C’est un torrent impétueux’ tot de mooiste bijdragen mogen rekenen.
Op de keper beschouwd is de opname van John Eliot Gardiner wat idiomatischer (Erato 2564-695620), maar ja, die is onlosmakelijk verbonden met Iphigénie en Aulide en Don Juan ou Le festin de la pierre op 4 cd’s.