Giannettini: Oratorium L’uomo in bivio. Francesca Boncompagni (s., Angelo), Marta Fumagalli (ms., Uomo), Massimo Altieri (t., Testo) en Salvo Vitale (bs., Demonio) met Cantar Lontano o.l.v. Marco Mencoboni. Glossa GCD 923524 (2 cd’s, 1u., 26’01”). 2020

 

In Antonio Giannettini’s in 1687 voor het eerst uitgevoerde oratorium L’uomo in bivio op tekst van onbekende herkomst gaat het om een welsprekende afweging van de menselijke geneugten tegenover diens opgaven en plichten. We weten vrij weinig over deze componist, maar musicologen plaatsen zijn  werken op het niveau van Pasquini en Stradella, dus hoog op de lijst met Italiaanse muziek uit de late zeventiende eeuw.

Giannettini (1649 - 1721) genoot zijn muzikale opleiding bij Sebstiano Enno, Carlo Grossi en misschien ook Giovanni Legrenzi in Venetië. Zijn eerste baan had hij in 1674 als zanger en in 1679 als organist aan de San Marco kathedraal. In 1688 werd hij benoemde tot maestro di capella aan het hof in Modena waarvoor hij ongeveer twintig theaterwerken, oratoria, cantates missen en andere gewijde muziek maar blijkbaar geen instrumentale stukken schreef.

In L’uomo in bivio (de mens op het kruispunt) is het thema van theologische aard. Een engel en de duivel vechten om de ziel van een jongeman. Aanvankelijk lijkt de man te winnen en leeft de knaap in een wereldje van plezier en aandacht voor een mooi meisje. Maar de engel geeft de strijd niet zomaar op en wekt een visioen van dat verterende meisjeslichaam in een open graf. De jongeman toont berouw over zijn losbandigheid en kiest de eg van gehoorzaamheid en geloof. De duivel gaat teleurgesteld terug naar de hel en de deuren van het paradijs gaan open om de intussen volwassen knul te ontvangen. Happy end gegarandeerd.

Deze opname werd gemaakt ter gelegenheid van de driehonderdste sterfdag van de componist 12 juli 2021 en de uitvoering, die het oratorium goed recht doet, heeft een heel passend karakter.