Gagliano: Dafne, La. Maria Christina Kiehr (s., Dafne), Roberta Invernizzi (s., Amor), Adriana Fernández (ms., Venus), Jordi Ricart (t., herder), Furio Zanassi (b., herder) met de Studio di musica antica Antonio il Verso o.l.v. Gabriel Garrido. K 617 K617058 (68’22”). 1995

 

Gagliano: Dafne, La. Chantal Santon (s., Dafne), Mathieu Abelli (t., Apollo), Guillemette Laurens (ms., Venus), Daphné Touchais (s., Amor), Benoit Forcherot (t., Tirsi), Philippe Roche (bs., herder) met Fuoco e cenera o.l.v. Jay Bernfeld. Arion ARN 68776 (60’19”). 2007

 

De Florentijnse componist Marco da Gagliano (1582 - 1643) behoorde met Peri, Monteverdi en Caccini tot de eersten die een opera schreven, maar als enige van dit drietal werd hij snel na zijn dood vergeten. Dat ligt niet aan de kwaliteit van zijn muziek, zoals hier te horen is.

Hij was werkzaam aan het hof van de Medici, ging ook naar Mantua waar deze herdersopera werd gecomponeerd op het bekende libretto van Ottavio Rinunccini, dat ook door Peri werd gebruikt in 1597. Dat is zoals langzamerhand algemeen bekend is, gebaseerd op de mythe van Dafne en Apollo uit de Griekse mythologie, zoals beschreven in Ovidius’ Metamorfosen.

Het werk is bondig in éen akte die is voorzien van een proloog en de stijl haakt aan bij de vorm van het Griekse drama. Gagliano’s La Dafne werd geschreven voor het huwelijk van prins Francesco Gonzaga en Margareta van Savoye, waarvoor ook Monteverdi’s grotendeels verloren geraakte Arianna bestemd was. Het voordeel om als componist in dienst te zijn van de rijke Medici was, dat de voor hen geschreven muziek meestal ook in druk verscheen. Anders hadden we waarschijnlijk nooit van Gagliano gehoord.

De eerste opname van dit werk door Jürgen Jürgens uit Hamburg (Archiv 477.7146) werd gemaakt toen de authentieke uitvoeringspraktijk nog in de kinderschoenen stond. Tussen beide nieuwere versies met hun eigen plussen en minnen valt het moeilijk kiezen. Gelukkig zijn ze allebei goed, dus maakt het niet zoveel uit voor welke men opteert.