Guido: Sonates à violon seul avec accompagnement de basse et clavecin nr. 1-5. Ensemble Hortensia Virtuosa. Da Vinci Classics C 00454 (53’16”). 2020

 

Giovanni Antonio Guido (1675? - na 1733) was de eerste Napolitaanse componist die zich in Parijs vestigde waar hij een heel goede reputatie kreeg als componist en uitvoerend kunstenaar. Er is niet zoveel over hem bekend, maar wel dat hij vanaf 1683 in Napels zeven jaar les had van Nicola Vinciprova en als kopiïst aan dat instituut verbonden bleef. 

Zijn naam is ook een merkwaardige combinatie van drie voornamen, waartussen hij zelf nogal wisselde door zich afwisselend ‘Giovanni Antonio’ en ‘Giovanni Guido’ te noemen.

Van 1698 tot eind 1701 was hij lid van de koninklijke kapel en van 1702 tot ten minste 1728 werkte hij als componist en violist in Parijs aan het hof van Philippe d’Orléans en diens zoon Lodewijk 1 de Bourbon.

Zijn bekendste werk zijn de Scherzi armonici sopra le quattro staggioni dell'anno” op. 3 uit ca. 1717, waarmee hij Vivaldi’s ‘Vier jaargetijden’ net voor was. Maar hij schreef ook Motetten, triosonates en deze vijf Sonates à violon seul avec accompagnement de basse et clavecin die in 1726 in Parijs werden gepubliceerd.

Het lijkt nogal vreemd en tegenstrijdig om deze werken solosonates met begeleiding te noemen.

Het is zeer melodische, licht episodische muziek in de Italiaanse stijl (en had van Vivaldi kunnen zijn) in een vlotte stijl, die ook door de vier leden van Hortensia Viola wordt aangehouden.

De Scherzi armonici verschenen in een uitvoering van Arte dell’arco o.l.v. Federico Guglielmo in 2001 op CPO 777.037-2.