Grieg: Vioolsonate nr. 1 in F op. 8; Elgar: Vioolsonate in e op. 82; Sospiri op. 70; Sibelius: Humoresques op. 87/2, op. 89/2 en 4. Isabelle van Keulen en Ronald Brautigam. Challenge CC 72171 (60’58”). 2007
Het jaar 2007 was een herdenkingsjaar voor Grieg (overleden 1907), Sibelius (overleden vijftig jaar geleden) en Elgar (150 jaar geleden geboren). De werken van Sibelius en Elgar op deze cd ontstonden ongeveer tezelfdertijd, respectievelijk in 1918 en 1917, de sonate van Grieg is natuurlijk van veel vroeger: uit 1865.In zijn vioolsonate toont Elgar zich van een voor hem minder gangbare heel romantische stemming; het wek is vervuld van een rusteloze energie, nu eens gepassioneerd, dan weer zeer ingetogen. Het tweede deel heeft iets bitterzoets en de lange finale heeft weer dezelfde stemmingswisselingen van het eerste deel.Het zestal Humoresques van Sibelius kennen we vooral met orkestbegeleiding dankzij bijvoorbeeld Kavakos (Philips) en Tetzlaff (Virgin), Maar met pianobegeleiding zijn de stukken eveneens heel aantrekkelijk, zeker wanneer ze met zoveel sfeergevoel als hier worden gespeeld.De sonate van Grieg is uitgesproken lyrisch en fris van aard en heeft volkslied invloeden. Tot de beste vertolkers van het werk tot nu toe behoren Dumay en Pires (DG), op de hielen gezeten door Mordkovitch (Chandos) maar het Nederlandse duo is zeker niet minder expressief en graaft zeker zo diep in de muziek.Mordkovitch (Chandos) en Kennedy (Chandos) waren voor Elgar een goede keus. Maar ook hier bieden Van Keulen en Brautigam voortreffelijk partij. Wie de hier gehanteerde programmakeus aanstaat, moet daarom zeker toehappen.