G. Gabrieli: Canzon duodecimi toni; canzon septimi octavi toni; sonata pian’ e forte; canzon secunda a 4; Sonata XXI a 3; Canzon septimi toni a 8; Canzon XVI a 12; Canzon XVIII a 14; Viadana: Sinfonia La Bergamasca; Marini: Canzon III; Sonata in echo; A. Gabrieli: Aria della battaglia; Massaino: Canzon XXXIII per otto tromboni; Frescobaldi: Canzon vigesimanona; Canzon a 4. London Brass o.l.v. Philip Pickett. Warner Apex 0927-40823-2 (61’19”). 1994

Stereofonie en quadrafonie werden strikt genomen al in de zestiende eeuw uitgevonden. Tot de locale en architectonische voorwaarden voor de destijds geslaagde experimenten behoorde de gunstige omstandigheid dat de San Marco in Venetië, die Oosterse en Westerse elementen in zich verenigende prachtconstructie niet één, maar meerdere balkongalerijen had. De orgels verdeelden zich over de ruimte. Waarom zou dat ook niet met instrumentale koren kunnen? Zinnig genoeg luidt daarvoor het trefwoord: meerkorigheid en de Venetiaanse school, aangevoerd door de Gabrieli’s wist er raad mee. De muzikale en ruimtelijke werking kunnen enorm zijn. In deze opname is daar niet optimaal gebruik van gemaakt, maar het effect is niettemin imposant. Pickett heeft muziekhistorische beschouwingen terzijde gelaten en moderne instrumenten ingezet. Maar hoe! Aan de overtuigingskracht van zijn vertolkingen doet het ook nauwelijks afbreuk. Dit is een mooi goedkoop alternatief voor de quadro opname van vergelijkbare werken door McCreesh (DG) en de Virgin dubbelaar van Savall.