Gluck: Iphigénie en Aulide; La recontre imprévue; Don Juan. Lynne Dawson, José van Dam, Anne Sofie von Otter, John Aler, Bernard Deletré, Gilles Cachemaille, René Schirrer, Guillemette Laurens, Ann Monoyios en Isabelle Eschenbrenner met het Monteverdikoor en het Orkest van de Opéra Lyon o.l.v. John Eliot Gardiner. Erato 2564-69562-0 (4 cd’s, 4u 44’35”). 1990/1991/1982
Het gaat bij deze heruitgave om een samenvoeging van drie eerdere uitgaven: de opera’s Iphigénie en Aulide van Erato 2292-45003-2 en La recontre imprévue ofwel Die Pilger von Mekka, een drieakter die in 1764 in Wenen op het toneel werd gebracht van Erato 2292-45516-2 en de pantomime Don Juan (Wenen, 1761) van Erato 8573-89233-2.
Wanneer we de Iphigénie als hoofdschotel beschouwen, hebben we van doen met nog steeds zo ongeveer de enige uitgave die het werk recht doet. Gardiner beschikte over een sterke bezetting. Lynne Dawson als Iphigénie mag dan een wat korrelige stem hebben, ze geeft de rol wel heel doorleefd en dus ontroerend gestalte. De Agamemnon van John Aler is vervuld van vitaliteit en vuur, José van Dam begint wat koeltjes als Agamemnon, maar wint geleidelijk aan temperament en expressie en beleeft zijn mooiste momenten in de tweede akte wanner hij met zichzelf in strijd is over het offer van zijn dochter. Anne Sofie von Otter als Clytemnestre weet uitstekend raad met alle facetten van dat karakter.
Misschien had het Monteverdikoor wat meer boze gevoelens knnen laten blijken bij de verpersoonlijkte Griekse soldaten die om Iphigénies bloed roepen. En Gardiner zelf weet de spanning erin te houden en de uitvoering ook tijdens de dansen continu vaart te verlenen.
Het resultaat klinkt dan misschien in huidige oren nog niet super authentiek, maar voorlopig is er nog altijd geen beter alternatief voor deze verklanking.
Van La recontre imprévue bestaat een oude Duitstalige versie, dus als Der Pilger aus Mekka, van Robert Heger (Orfeo C242912H) die het in geen enkel opzicht kan opnemen tegen deze spirituelere, vlottere en lichtvoetiger van Gardiner. Mee dankzij de goed toegeruste solisten komt het werk optimaal uit de verf.
Van de uit dertig merendeels heel korte deeltjes bestaande balletmuziek Don Juan of Le festin de pierre maakte Neville Marriner ooit een opname (Decca lp SXL 6339), maar deze momenteel enig andere beschikbare is nog lichter, genuanceerder en stijlvoller.