Gagliano: La Dafne. Chantal Santon (s), Mathieu Abelli (t), Guillemette Laurens (ms), Daphné Touchais (s), Benoît Porcherot (t), Marc Monodritta (t) en Philippe Roche (bs) met instrumentaal ensemble Fuoco e cenere  o.l.v. Jay Bernfeld. Arion ARN 68776 (60’30”). 2007

Peri had in 1598 al een opera geschreven die is gebaseerd op de mythe over Dafne en Apollo uit de eerste band van Ovidius’ Metamorfosen toen Marco de Gagliano (1575?-1642) daarover zijn eenakter in 1608 schreef. Monteverdi volgde met zijn L’Arianna in 1611.

De dramatis personae zijn uiteraard Dafne (sopraan), Apollo (tenor), Venere (Venus, sopraan), Amore (sopraan) en Tirsi (castraat); verder zijn er twee herders (tenor en bas). Een bijzonderheid is dat de solisten samen het koor(tje) vormen. Een dramatisch hoogtepunt vormt het gevecht van Apollo met de python.

Jürgens (Archiv) zorgde in 1977 met een nogal stijve vertolking voor de eerste opname, die echter niet op cd herverscheen; voor de tweede tekende Garrido (K617, 1995) en deze Franse productie is voorlopig de nieuwste en in menig opzicht ook de aantrekkelijkste want heel bevredigend omdat hier met heel capabele krachten over de hele linie het beste resultaat wordt bereikt.