Glass: ‘Opening piece’ uit Glassworks; Metamorphosis; Suite uit The hours. Lavinia Meijer (hrp). Channel Classics CCS SA 33912 (63’00”). 2012
Terugblikkend op het leven van Philip Glass kunnen we vaststellen dat deze Amerikaan waarschijnlijk de beroemdste en in financieel opzicht succesvolste componist van serieuze muziek is. Dat is te danken aan zijn meteen makkelijk te bevatten soort minimalisme. Om het even of hij schrijft voor ballet, theater, film of zelfs tv jingles maakt: zijn stijl is onmiddellijk herkenbaar door de herhaling van celachtige frasen die meestal zijn gevorm uit helder gekleurde pianoklanken en versierd met troostend vocale klanken of felle hoorngeluiden.
Hoewel dat kritiek opriep – het zou allemaal oppervlakkig en onontwikkeld zijn – is het allemaal wel effectief. Luister naar een stuk van Glass en het is moeilijk om het daarna de rest van de dag uit de herinnering te wissen.
Zo gaat het al helemaal met dit aparte initiatief van harpiste Lavinia Meijer. Ze speelt knappe eigen bewerkingen van stukken die hetzij voor groter ensemble, hetzij voor piano zijn geschreven.
Als inleiding dient het begin van het bekende Glassworks (1982), een trouvaille op harp. Grappig, Cage zelf vond ooit dat zijn 5 Metamorphosis uit 1988 niet erg belangrijk was, maar iemand als de pianist Herbert Henck maakte er al een mooi overtuigend document van op ECM 476.515 en Meyer maakt de vijf deeltjes zo mogelijk nog mooier, tintelender. Het stuk bestaat trouwens in twee vormen I en II, eentje voor ensemble (met het Uakti ensemble op Philips 464.064-2) en voor pianosolo. Daaraan is nu versie III toegevoegd.
Wie de film The hours over levensfasen van Virginia Woolf met Nicole Kidman, Meryl Streep en Julianne Moore heeft gezien of de daarvan gemaakte dvd opname kent, moet de meest dromerige muziek van Glass uit bijvoorbeeld ‘Something she has to do’, ‘For your own benefit’ en ‘I’m going to make a cake’ zijn bijgebleven. ‘For your own benefit’ ontbreekt op deze cd, maar in plaats daarvan krijgen we ‘The poet acts’, ‘An unwelcome friend’, ‘Choosing life’ en het leitmotiv tot besluit.
Goed ook, zoals de virtuoze, verbeeldingsvolle harpiste samenhang in deze tijdloze muziek weet te brengen. De opname klinkt zodanig dat het instrument gelukkig niet al te direct is vereeuwigd maar omgeven is door een warme akoestiek. En dat met grote helderheid en passende dynamiek.