Gabrieli, G.: Sacrae symphoniae C, 171-185; Toccata’s V.2S, C, D16. C.D15, C.D13; Intonazione C.247 in nono tono. His majesty’s sagbutts & cornetts o.l.v. Timothy Roberts. Hyperion CDA 66908 (74’42”). 1997

Waarschijnlijk is Giovanni Gabrieli de eerste componist die een samenhangende reeks werken schreef die werkelijk samenhangend en genietbaar is. De Sacrae symphoniae werden in 1597 gepubliceerd als een gemengde reeks instrumentale en vocale werken die door hun grootse opzet een beeld geven van de glorieuze hoogtijdagen uit de bewuste Venetiaanse tijd. Momenten van overdaad staan tegenover intieme ogenblikken en speelse dialogen tussen de galerijen van de San Marco met zijn royale galmtijd.

Om deze muziek tot zijn recht te laten komen, is virtuositeit van de uitvoerenden gevraagd.  His Majesty’s sagbutts and cornetts is voor deze gelegenheid uitgebreid van een betrekkelijk klein ensemble tot een verrassend groot dito dat meteen de 16 sonates en canzona’s uit deze verzameling aanpakt.

In wezen gaat het om een uitgebreide tegenoverstelling van sombere geluidsblokken en glanzende kleinschalige groepen die tot slot samen naar een zelfverzekerde oplossing streven. Dat gebeurt op aristocratische wijze. Een iets kernachtiger leiding van het ad hoc ensemble had waarschijnlijk nog meer variatie en kleur in de vertolkingen gebracht, maar ook zo valt erg veel te genieten. Probeer de gonzende Canzon duodecimi toni a 10 of wentel in het harmonische mozaïek van  Canzon quarti toni a 15 voor drie koren om dat deelachtig te worden. Opvallend ook hoe mild het ensemble soms klinkt.