Goldstein: Cyclorama. Grace Davidson (s), James Pearson (p) met het Balanescu kwartet en ensemble. Brilliant Classics 9278 (44’44”). 2012 

In de fotografie is een cyclorama een sferische 360° panoramafoto met hoge resolutie en een centraal perspectief. Uitsnedes kunnen zowel handmatig als grootschalig en geautomatiseerd worden gemaakt.

In de muziek heeft de Britse componist van filmmuziek, theatermuziek en commerciële muziek Jonathan Goldstein iets dergelijks in klank proberen te bereiken met een aaneenrijging van twintig korte deeltjes.

Achtereenvolgens gaat het om Reverie, Notturno, Everywhere, Cras amet, Crystals, Elegy, Etudes for cello I en II, Frozen ground, Frozen night, Memento mori, Diurno, Lavinia’s lament, Pavane, Prelude for piano and strings, Prisoners’s tale, Threnody, Valse macabre en Where the bee sucks.

In tegenstelling tot in de fotografie, waar een continu verglijdend beeld van een stadsgezicht of een landschap wordt getoond, laat Goldstein een opeenvolging van losse, individuele klankimpressies horen die tot een naadloos geheel zijn aaneengeregen. De sfeer wisselt steeds mee.

De zwaarste last van de vertolkingen wordt gedragen door het Balanescu kwartet van de Roemeense violist Alexander Balanescu. Pianist James Pearson van het Ronnie Scott trio voegt zich in Prelude for piano and strings bij hen en sopraan Grace Davidson werkt aan drie items mee, het mooist in Where the bee sucks op tekst van Shakespeare. Soms wordt een anoniem ensemble met slagwerk en saxofonist Martin Robertson te hulp geroepen.

Het soortelijk gewicht van de deeltjes wisselt, maar over het geheel is het plezierig luisteren naar deze muziek.