Gossec:  Symfonieën in F op. 12/6 B. 59, in Es op. 5/2 B. 26, in Es op. 12/5 B. 58, in D op. 5/3 B 27 Pastorella, in in D B. 86. London Mozart Players o.l.v. Matthias Bamert. Chandos CHAN 9661 (66’55”). 1998

François-Joseph Gossec (1734-1829) werd in wat later België werd geboren, maar was een van de belangrijkste componisten in Parijs gedurende zijn lange leven (hij werd 95) in Parijs waar hij als ‘bard van de revolutie’ gold. Hij schreef onder meer een vijftigtal symfonieën die wel zijn vergeleken met die van J.C. Bach. Alleen bleek het oeuvre van de Bachzoon duurzamer te zijn omdat het meer eigen karakter bezit. Dat komt mede omdat de muziek een licht statisch karakter heeft en nogal onpersoonlijk klinkt.

Wat niet wegneemt dat de hier opgenomen symfonieën aantrekkelijke muziek zijn. Men zou deze niet automatisch typisch Frans noemen. Beide symfonietjes uit op. 5 dateren uit de vroege jaren 1860 en zijn levendige vierdelige werken Italiaanse stijl; eentje, dat in D, bevat een charmante Romanza en heeft klarinetten. Het andere bevat een vrolijk menuet  en een spirituele finale.

De latere symfonieën, twee uit op. 12 uit 1869 en eentje uit midden jaren 1870, zijn driedelig en feitelijk interessanter. Zo is het Andante uit het werk in F uitgesproken dichterlijk en mooi rijk georkestreerd en bevat de symfonie in Es een plechtige langzame inleiding en een lichtelijk pathetisch Andante. De symfonie in D is relatief groots van opzet met trompetten, een heldhaftig eerste deel, een somber tweede en een uitgelaten finale. Aan aardige invallen geen gebrek.

De uitvoeringen bieden precies wat ze nodig hebben: engagement en energie. Gossec vindt in Bamert en zijn Londense orkest heel goede pleitbezorgers. Fijne kost voor wie is geïnteresseerd in materiaal uit de zijwegen van de pre-klassieke en klassieke muziekwereld.