Glière: Duo’s voor viool en cello op. 39 nr. 1-8; Ballade voor cello en piano op. 4; Duo’s voor 2 cello’s op. 53 nr. 1-10; Albumbladen voor cello en piano op. 51 nr. 1-12. Friedemann Eichhorn (v), Martin Rummel (vc), Alexander Hülshoff (vc), Till Alexander Körber (p). Naxos 8.572713 (71’44”). 2011

Dat Glière in tegenstelling tot Prokofiev en Shostakovitch nauwelijks last schijnt te hennen gehad van strenge Sovjet cultuurkritiek zegt best wat over zijn nogal ongedurfde traditionele stijl. Hij volgde braaf de partijkoers en zijn Hymne aan een grote stad klonk ooit uit de luidsprekers op het station van Leningrad. Maar dat neemt niet weg dat hij veel goede, interessante muziek schreef die het moest hebben van een romantische inslag en inventieve melodiek.

Deze nuttige Naxos cd biedt de volledige 18 Duetten met cello (waaraan in op. 53 zelfs twee celli te pas komen, de Ballade en de twaalf Albumbladen.

Grote emotionele diepten worden niet gepeild in deze stukken, maar ze klinken heel aantrekkelijk en innemend. Geen wonder misschien want er zijn deeltjes met titels als gavotte, wiegelied. Impromptu, intermezzo, scherzo, étude, commodo, leggiero maar ook energico.

Daar komt in  dit geval bij dat de vertolkingen veel vaart en verve hebben, getuigen van enthousiasme. De korte Ballade heeft het karakter van een salonstuk. Opvallender is eigenlijk hoe de componist bereikte dat er zo’n vol, haast orkestrale celloklank wordt bereikt. En o ja: de 12 Albumbladen hebben duidelijk het karakter van Lieder ohne Worte.

Het is niet moeilijk om zich snel gewonnen te geven bij zulke liefdevol en geëngageerd gespeelde muziek. Behalve de lage prijs is het aantrekkelijke van deze cd dat al deze werken zijn gebundeld, terwijl ze op andere cd’s meestal deel uitmaken van zeer diverse recitals.