Honegger: La danse des morts H. 131; Milhaud: L’homme et son désir op. 48. Lambert Wilson (spr) met het koor van de Franse omroep en het Orkest van Picardië o.l.v. Edmon Colomer. Calliope CAL 9526 (48’58”). 2002

Om een passende sfeer te scheppen voor zijn oratorium La danse des morts uit 1938 dat onder dreiging van wat in oorlogsjaar 1940 te gebeuren stond in première ging, greep Honegger natuurlijk primair terug op het Middeleeuwse beeld van de dodendans en het ‘Dies irae’. Verder gebruikte hij in samenwerking met Paul Claudel als metaforen liederen uit de Franse revolutie als ‘La Carmagnole’ en de dolende mensheid. Het seculiere contrasteert mooi met het wereldse.

Milhaud put in zijn voor Diaghilev geschreven balletmuziek  L’homme et son désir (1917) als licht onderkoelde symbloische en droomachtige erotische fantasie uit de Braziliaanse cultuur.

Beide werken worden hier tot in de puntjes goed verzorgd gespeeld. De opname bezit een enorme dynamiek. Wat merkwaardig is hooguit dat de tekst van het afgedrukte libretto in het boekje nogal eens afwijkt van de gezongen tekst.