Hasse: Marc’Antonio e Cleopatra. Francesca Lombardi Mazzulli (s, Cleopatra) en Vivica Genaux (ms, Marcus Antonius) met Musische Nove o.l.v. Claudio Osele. Duitse Harmonia Mundi 88883-7287-2 (2 cd’s, 1u. 30’49”). 2011

Net als eerder door Händel was ondernomen, toog Hasse in 1721 naar Italië om zich verder te bekwamen in het operavak. In Napels studeerde hij bij Porpora en A. Scarlatti wat onder meer leidde tot een zevental opera’s, acht ‘intermezzi’ en een aantal ‘serenata’s’. Een genre halverwege tussen de solocantate en een voldragen opera, voornamelijk bestaande uit een reeks korte operataferelen.

In het onderhavige werk van de vijfentwintigjarige componist op libretto van Francesco Ricciardi gaat het om Marcus Antonius die door Octavianus is verslagen die zich met zijn geliefde Cleopatra niet aan het gezag in Rome wil onderwerpen en dus samen met haar zelfmoord pleegt. 

Hoe het werk bij de première in het paleis van de als sponsor optredende rijke bankier heeft geklonken met de castraat Farinelli als Cleopatra en de alt Victoria Tesi als Marcus Antonius (grappig: men zou de omgekeerde bezetting verwachten) kunnen we slechts raden. Hier worden beide rollen na een sinfonia aan het begin en elk vier aria’s en een duet door vrouwen vervuld.

Met de rijke stem van mezzo Vivica Genaux als Marcus Antonius had men zich haast geen betere rolbezetting kunnen wensen; ze zingt de virtuoze melodielijnen gaaf en helder, maar ook de lyrische Cleopatra van Francesca Lombardi Mazzulli (wier stem enigszins herinnert aan die van Marilyn Horne) voldoet aan hoge verwachtingen en het op het vereiste oude instrumenten spelende ensemble La musiche Nove van Claudio Osele brengt stimulerende vaart en kleur aan in dit onconventionele, best pakkende werk. 

Een alternatieve Amerikaanse opname van Matthew Dirst met ook blazers in het orkest (Dorian DSL 92115) is onbekend.