Händel: Partenope HWV. 27. Karina Gauvin (s, Partenope), Philippe Jaroussky (ct, Arsace), Teresa Iervolino (ms, Rosmira), Emöke Baráth (s, Armindo), John Mark Ainsley (t, Emilio), Luca Tittoto (bs, Ormonte) met Pomo d’oro o.l.v. Riccardo Masahide. Erato 08256-46090065 (3 cd’s, 3u. 23’26”). 2015

De geschedenis van Partenope die in 1730 leidde tot Händels gelijknamige sprankelende opera is luchthartig, geestig en volgens sommige tijdgenoten van de componist zelfs enigszins immoreel. Partenope is de koningin van Napels die veel te stellen heeft met alle mannen die op haar verliefd zijn en waarmee ze goochelt. Wanneer dan ook nog een van haar rivalen vermomd als man weet door te dringen tot haar naaste gezelschap, vastbesloten om haar ontrouwe geliefde flink te grazen te nemen, barst de strijd om de ware liefde pas echt los.

Bepalend voor het succes van deze uitvoering is de inbreng van countertenor Jaroussky als Arsace, de prins van Corintië en die van de Canadese sopraan Karina Gauvin. Beiden vervullen hun rol met glans, tonen steeds de juiste emoties en leggen de vereiste sensualiteit in hun voordracht. Alle deelnemers laten hun voorbereidende recitatieven mooi logisch in de daarop volgende aria’s overgaan.

Als Rosmira, de voormalige, als man vermomde geliefde van Arsace voldoet Teresa Iervolino uitstekend in de uiting van haar wraakgevoelens, de Hongaarse sopraan Emöke Baráth zingt geloofwaardige de mannenrol van prins Armindo, Mark Ainsley is een gedistingeerde andere prins, Emilio en Luca Tittoto is een autoritaire adviseur Ormonte van Partenope.

Riccardo Masahide leidt zijn uitgelezen ensemble Pomo d’Oro dat zowel als gesprekspartner als in de geest van commentator optreedt met veel brio en gevoel voor Händels retorica door de partituur.

Er zijn alternatieven op cd: Curnyn (met Laurence Zazzo, Chandos CHAN 0719), Kuijken (met René Jacobs, EMI 747.913-8), op dvd Mortensen (met Andreas Scholl, Decca 074-334-8). Maar alles pleit voor deze nieuwe opname die in menig opzicht mooier is.