Händel: Arminio HWV 36. Max Emanuel Cencic (ct., Arminio), Layla Claire (s.,Tusnelda), Petros Magoulas (bs., Segeste), Juan Sancho (t., Varo), Vince Yi (ct., Sigismondo), Ruxandra Donose (ms., Ramise) en Xavier Sabata (ct., Tullio) met Armonia atenea o.l.v. George Petrou. Decca 478.8764 (2 cd’s, 2u.30’36”). 2015
Dat Händels opera Arminio uit 1737 over de heldhaftige Arminius die de strijd aanbond met de Romeinse veldheer Varus in het vage Duits-Romeinse grensgebied stof oplevert voor een spannend werk is wel duidelijk, want Arminius wordt gevangen genomen door Varus en is verraden door zijn schoonvader Segeste die niets liever wenst dat na de executie van Arminio zijn dochter Tusnelda dan kan hertrouwen met Varus.
Maar Arminius weet te ontsnappen tijdens een Duitse tegenaanval en zorgt voor een overwinning waarbij Varus wordt gedood. Segeste overweegt om zelfmoord te plegen, maar Arminius schenkt hem vergeving en wordt weer verenigd met Tusnelda.
Het werk werd tijden veronachtzaamd, kwam midden jaren dertig even tot leven in Covent Garden om vervolgens weer ruim zestig jaar in winterslaap te raken.
Decca claimt dat dit de eerste echt volledige opname is, maar daarvoor zorgde Alan Curtis (Virgin 545.461-2) reeds in 2000 (eerder in deze rubriek ook besproken) met een uitvoeringsduur van 2u. 26’26”.
Maar de Decca uitgave is in het voordeel omdat de belangrijkste rol van Arminio en die van Sigismondo in handen zijn van twee voortreffelijke countertenoren: de werkelijk geweldig goede Max Emanuel Cencic en de ook heel goede Zuid-Koreaan Vince Yi. De Canadese sopraan Layla Claire is een overtuigende Tusnelda, de Spaanse tenor Juan Sancho maakt wat mogelijk is van de minder sympathieke Varus en de Griekse bas Petros Magoulas is goed bezet als de dubbelhartige Segeste. Ook de kleinere rollen kunnen er na behoren goed mee door.
Achterhaald is de opname van Curtis niet helemaal, maar deze nieuwe van de muziekhistorisch nog grondiger en markanter te werk gaande George Petrou en Armonia Atenea (de nieuwe naam van Athene Camerata) is nog een graadje beter in het uitdrukken van menselijke emoties, die reiken van wanhoop tot vreugde via verlangen en verzet.