Harvey: Wagner Dream. Claire Booth (s., Prakriti), Gordon Gietz (t., Ananda), Dale Duesing (bs., Boeddha), Rebecca de Pont Davies (ms., moeder), Richard Angas (bs., oude Brahmaan), Catherine ten Bruggencate (Cosima), Charles van Tessel (bs., Keppler) e.a. met het Ictus ensemble o.l.v. Martyn Brabbins. Cypres CYP 5624 (1u. 33’22”). 2007

Achter de nogal prozaïsche titel Wagner Dream schuilt een echt eenentwintigste eeuws thema waarin een huidige componist met de nieuwste technologie een verband probeert te leggen tussen Wagners dood als gevolg van een hartaanval 13 februari 1883 en zijn werk aan een geplande Boeddhistische opera Die Sieger. 

in deze opera van Jonathan Harvey en zijn  librettist Jean-Claude Carrière uit 2007 worden gebeurtenissen van Wagners laatste dag in Venetië letterlijk verteld, omrankt door muziek die betrekking heeft op Wagners begonnen opera.

Na de première in Luxemburg ging het werk ook liefst zesmaal in Amsterdam tijdens het Holland Festival met Pierre Audi als regisseur, vandaar de aanwezigheid van wat Nederlandse zangers in deze opname.

Een toespeling op vroeger werk van Wagner is te herkennen in een solo van Prakriti met de titel ballade die rechtstreeks herinnert aan de ballade van Senta uit Der fliegende Holländer. Een duidelijke rode draad wordt gevormd door de spanning die is opgeroepen tussen gewijde en seculiere opvattingen, tussen de doodsstrijd rond fysieke ineenstorting en het verlangen naar spirituele rust en vrede.

De getroffen Wagner wordt bezocht door een Boeddhistische gids die hem een visie gunt op wat hij verder van plan was te scheppen. Aan die visie (of dat visioen) komt zelfs Keppler te pas. Zo krijgt de mythe van Pakriti’s reis via liefde naar verlossing als een soort contrapunt bij Wagners sterfscène bij Harvey gestalte.

Het gaat op het eerste gehoor om een complex, energiek werk met spraak, solo- en koorzang, elektronische en akoestische instrumentale muziek bij wijze van actueel, modernistisch ‘gedroomd’ Gesamtkunstwerk. Maar bij nader inzien is ook sprake van veel herhaalde en licht gevarieerde, dikwijs simpele motieven in een rijk gekleurd harmonisch spectrum die alleen op dramatische momenten danig dissonant en hoekig worden.

In afwijking van de oorspronkelijke Engelse tekst zijn het huislijke drama van Wagner ingevuld met Duits sprekende acteurs terwijl de zangers in het Pali – Boeddhistisch – zingen.

De uitvoering klinkt heel homogeen en verzorgd. Bij de vocalisten onderscheidt zich vooral Claire Booth heel gunstig.