Hummel: Concert voor piano, viool en orkest in G op. 17; Vioolconcert in G. Polina Osetinskaya (p), Alexander Trostiansky (v) met het Russisch filharmonisch orkest o.l.v. Gregory Rose. Naxos 8.557595 (64’21”). 2004

Hummel: Pianoconcert nr. 4 in E op. 110; Concert voor piano, viool en orkest in G op. 17. Hagai Shaham (v) en Howard Shelley (p) met de London Mozart Players o.l.v. Howard Shelley. Chandos CHAN 9687 (63’08”). 1998

Hummel: Potpourri op. 94; ‘Alla polacca’, Adagio en rondo voor viool en orkest in A; Variaties voor piano en orkest over ‘Das Fest der Handwerker’ in Bes op. 115; Vioolconcert in G. James Ehnes (v), Howard Shelley (p) met de London Mozart players o.l.v. Howard Shelley. Chandos CHAN 10255 (66’20”). 2014

Curiosum is op twee van deze uitgaven het vioolconcert in G, waarvan de vraag nog steeds is of het wel van Hummel is, hoeveel daar ook op wijst. Het werk bestaat namelijk alleen in een ongedateerd, niet ondertekend onvolledig manuscript dat zich in het British Museum bevindt. Het lijkt waarschijnlijk dat derden de hand hadden in de virtuoze vioolpartij. Kleine hiaten zijn door Gregory Rose ingevuld voor de Naxos opname, Stephen Hogger en Shelley deden dat voor de Chandosversie.

Deze laatste voldoet dankzij de heel fijne inbreng van James Ehnes het beste omdat de toon van Trostiansky niet zo echt kan bekoren, de tempi wat laag liggen het polkaritme uit de finale wat tekort komt.

Ook het dubbelconcert is een niet alledaags werk. Als voorbeeld diende Mozarts Concertante symfonie KV 364, maar het werk uit 1805 is daaraan niet evenwaardig. Maar het concert heeft beslist charme en klinkt elegant. De discussies tussen de solisten zijn zeer de moeite, zeker in het afsluitende rondo.

Die bekoring wordt aanzienlijk verhoogd door de Russische pianiste die met een kristalheldere articulatie her vele passagewerk laat tintelen. Vergeleken met haar bezit de op zich heel capabele en vloeiend spelende violist Alexander Trostiansky echter een helaas wat zure toon in het hoogste register.

Omgekeerd is het bij de Chandos uitgave, waar Hagan Shaham met een fraaie, geschakeerde toon bloeiend speelt het Howard Shelley, die ook het orkest te leiden heeft, vrij routineus blijkt.

De derde cd bevat naast het vioolconcert verder nog een aardig variatiewerk en wat kleiner grut, naar behoren vertolkt.