Hindemith: Trio voor heckelfoon, altviool en piano; Kwartet voor klarinet, piano, viool en altviool (1938); Sonate voor 4 hoorns. Ensemble Villa Musica. MDG MDG 304-0537-2 (57’18”). 1994 

In Salome van Richard Strauss valt de rond 1904 door Wilhelm Heckel (1856-1909) ontworpen heckelfoon niet erg op, in het trio van Hindemith uit 1928 des te meer. Veel ingang heeft het dubbelrietinstrument dat als bariton tot de hobofamilie behoort, een wijde boring heeft en opvallend genoeg 1,4m lang is, nooit gevonden. De door dit instrument geproduceerde tonen hebben meer overeenkomst met die van de fagot dan met die van de hobo.

In dit best bijzondere trio kunnen we vooral in het arioso middendeel het instrument mooi horen ‘zingen’.

Het driedelige, overwegend lyrische klarinetkwintet heeft een wat ongewone, maar interessante bezetting en werd tien jaar later, in de middenperiode van de componist geschreven. Opvallend aan het werk is het lange coda van het derde deel.

Behalve in Schumanns Konzertstück krijgen we zelden vier hoorns solistisch te horen. Hindemith schreef zijn sonate in 1952 met een terugblik op de barok toen het werk met ongeventileerde instrumenten nauwelijks had kunnen worden gespeeld. Toch doet het gebruik van twintigste eeuwse technieken en instrumenten niet aan als paradox of parodie. Het werk begint ‘om erin te komen’ met een heel langzaam fugato en eindigt met aardige variaties op Ich schell mein Horn. 

De diverse leden van het in 1990 opgerichte, vanuit Mainz opererende Ensemble Villa Musica tonen hier hun grote competentie en muzikaliteit.