Händel: Susanna HWV. 66. Lorraine Hunt Lieberson (s., Susanna), Drew Minter (ct.,  Joacim), Jill Feldman (s., Daniel), William Parker (b., Chelsias), Jeffrey Thomas (t., eerste oudste) en David Thomas (bs., tweede oudste) met het kamerkoor van de Universiteit van Californië uit Berkeley en het Philharmonia barokorkest o.l.v. Nicholas McGegan. Harmonia Mundi HMU 90.7030/2 (3 cd’s, 2u. 58’22”). 1989

Elk van Händels grote oratoria wordt gekenmerkt door een speciale basisstemming. Daarom verbaast het enigszins dat de Händel deskundige Winton Dean Susanna bestempelde als een komedie. Eerder is het een ingehouden, heel treffend beeld van op de proef gestelde kuisheid en bevat het werk groteske elementen door de aanwezigheid van de twee oudjes die Susanna willen versieren, maar toch. Er is niets grappig aan haar standvastige weigering om daarvoor te vallen.

McGegan zorgt gelukkig voor een volledige uitvoering en laat de coupures die Händel zelf in 1749 aanbracht buiten beschouwing en voegt zelfs een paar nummers toe die Händel zelf niet gebruikte.

McGegans al wat oudere versie vangt goed de opmonterende, pastorale en zelfs etherische visie van het werk, in het bijzonder van een aria zoals ‘Crystal streams in murmurs flowing’ van Susanna door een geweldige Lorraine Hunt. De hele bezetting zingt perfect Engels, wat van de andere opnamen niet kan worden gezegd en reageert ontvankelijk voor dit idioom.

Alleen al vanwege de volledigheid te verkiezen boven de opnamen van Peter Neumann (MDG MDG 332.0945-2) en Laurence Cummings (Accent ACC 26406).