Haydn: Divertimenti voor baryton, altviool en cello in D H. XI/69, voor klarinet, viool en cello in Bes H. IV/81, in Es H. IV/Est1 en in Es H. IV/Es2; Trio’s voor baryton, altviool en cello in G H. XI/80, in D H. XI/79. Aria Lachrimae consort. ADF Bayard D 3175 (55’08”). 2015

De baryton is een strijkinstrument dat tot de gambafamilie behoort en bij bespeling dus tussen de knieën wordt geklemd. Het instrument bevat zes of zeven melodiesnaren en een groot stel sympathische snaren. Een typisch kenmerk van het instrument is de brede. open hals waardoor de sympathische metalen snaren met de duim van de linkerhand op harpmanier kunnen worden getokkeld. Het instrument is in de zeventiende eeuw in Duitsland uitgevonden en werd in Duitstalige landen tot ongeveer het midden van de negentiende eeuw gebruikt. De baryton wordt ook wel viola di bordone genoemd. Haydn schreef voor zijn broodheer Nikolaus Joseph Esterhazy die blijkbaar dol was op de baryton en deze als amateur heel goed bespeelde ongeveer 173 composities voor het instrument.

John Hsu c.s. (ASV Gaudeamus CDGAU 109 en 204) en het Esterházy ensemble (Brilliant classics 93783/112) maakten eerder opnamen van een selectie uit de barytontrio’s. Daarbij voegt zich nu het Franse Aria Lacrimae consort met een eigen keuze, bekoorlijk gespeeld en subtiel, met de vereiste finesse uitgevoerd. De muziek zelf blijkt dan consistent inventief en aantrekkelijk te zijn. De opname klinkt in goede balans en fraaie klank.