Higdon: Pianotrio; Voices; Impressions.    Anne Akiko Meyers (v), Alisa Weilerstein (vc), Adam Neiman (p) c.q. Nicholas Kitchen en Melissa Kleinbart (v), Hsin-Yun Huang (va) en Wilhelmina Smith (vc) c.q. het Cypress kwartet. Naxos 8.559298 (57’43”). 2005

De Amerikaanse componiste Jennifer Higdon (1962) heeft zich ten doel gesteld om toegankelijke muziek te schrijven. Haar muziek moet de alledaagsheden van het leven weerspiegelen en in de drie werken op deze cd zorgt ze daarom voor lichtelijk explicerende, associatieve namen die op zijn minst de verbeelding van de luisteraar op gang kunnen brengen en hekpen. 

In het pianotrio (2003) onderzoekt ze de relatie tussen kleur en geluid. ‘Pale yellow’ en ‘Fiery red’ en het hangt er maar van af hoe ontvankelijk de toehoorder is voor synesthesia of hij daarin meegaat. ‘Pale yellow’ is subtiel en lyrisch zoals Anne Akiko Meyers en Adam Neiman strelend laten horen. ‘Fiery red’ is daarentegen een puntig, energiek, meedogenloos scherzo dat iets van Shostakovich heeft.

In Voices, een betrekkelijk vroeg werk voor strijkkwartet, worden in het felle, Bartókiaanse ‘Blitz’, het milde, aan Debussy en Adams herinnerende ‘Soft enlacing’ en het meel mild innemende ‘Grace’ gaat het bij alle drie om contrasterende stemmingen van zeer geagiteerd tot uiterst kalm.

Impressions is een vrij traditioneel werk voor strijkkwartet waarin het gaat het in ‘Bright palette’ (semi Ravel), ‘Quiet art’ (het hoogtepunt van schoonheid), ‘To the point’ (opnieuw iets van Shostakovitch) en ‘Noted canvas’ (echo van Debussy) om de impressionistische kunst als inspiratiebron. 

De vele uitvoerenden verdienen stuk voor stuk alle waardering voor hun verrichtingen. De opname van het Cypress kwartet is het beste geslaagd, beide andere werken klinken helaas wat onevenwichtig en te rijk aan galm omdat het om een zaalopname als reportage gaat. Het pianotrio is er ook van het Lincoln trio (Cedille CDR 90000.126).