CD Recensies

HÄNDEL: ALEXANDER'S FEAST, LACK

Händel: Alexander’s feast or the power of musick HWV. 75. Miriam Feuersinger (s), Daniel Johannsen (t), Matthias Klein (b) met het Feldkirch kamerkoor en Concero Stella Matutina o.l.v. Benjamin Lack. Fra Bernardino FB 1615566 (2 cd’s, 1u. 25’55”). 2015

 

Van Händels ‘Ode voor St. Cecilia’s dag’ Alexander’s feast uit 1736 bestaat al een stel volledige opnamen. Terecht, want het is een prachtig lang (28-delig) werk. Het eerste dat hij op een Engelse tekst van Dryden maakte.

In het werk wordt het banket beschreven dat Alexander de Grote aanrichtte na zijn overwinning op de Perzen. Het gezang en spel van Timotheus zorgen dat Alexander achtereenvolgens dronken wordt, mededogen krijgt, verliefd wordt en wraak neemt. Wat dat alles met de beschermheilige van de muziek te maken heeft? Het antwoord komt tegen het eind van het werk wanner Dryden de heidense vaardigheden van Timotheus tegenover de uitvinding van het orgel en de hemelse connecties van de heilige Cecilia plaatst die ‘enlarg’d the former narrow bounds’.

Het was de eerste keer dan Händel afzag van de castraat held die lang zijn opera’s beheerste. Die factoren, in combinatie met prachtige, heel briljant geïnstrumenteerde muziek, maakten het werk onmiddellijk tot een groot succes.

Eerder werden de opnamen van Harnoncourt (Sony 8883-70481-2, zijn tweede) en Christophers (Coro COR 16028, Collins 70162) besproken. Er was ook een heel mooie van Donna Brown, Carolyn Watkinson, Ashley Stafford, Nigel Robson, Stephen Varcoe met het Monteverdi koor en de English baroque soloists o.l.v. John Eliot Gardiner (Philips 422.053-2), een onverwacht geslaagde van Sophie Bevan, Edward Lyon, William Berger en dirigent Richard Neville-Towle met Ludus baroque (Delphian DCD 34094) en een ook erg mooie van Simone Kermes, Virgil Hartingen, Konstantin Wolff met het Keuls kamerkoor en het Collegium Cartusianum onder Peter Neumann (Carus 83.424).

Daartegen moet Benjamin Lack het met zijn Oostenrijkse ensemble opnemen. Op een paar details na lukt dat goed. Eerst die bezwaren: de haast verplichte harp- en orgelconcerten (het ene voor Timotheus en het andere voor Cecilia, zijn weggelaten en het slotduet met koor ontbreken ook.

Verder gaat het om een zeer genietbare, vrij directe vertolking. Het leeuwendeel van de solistische bijdragen valt aan Miriam Feuersinger ten deel. Ze zingt ‘War, he sung, is toil and trouble’ met frisse stem en is is iets omfloerster in ‘He chose a mournful muse’ wat enigszins ten koste van de verstaanbaarheid gaat. Daniel Johannsen treft als verteller op subtiele wijze in ‘ Happy pair’ en Matthias Klein overtuigt in ‘Revenge, Timotheus cries’, compleet met sissende slangen, flitsende vonken en al. 

Het soms zevenstemmige koor zingt met precisie en een ongeforceerde toon. ‘The many rend the skies’ gaat vlot. De orkestratie is opvallend, want in sommige aria’s gebruikt Händel slechts violen en continuo, elders horen we alleen een cello (‘Softly sweet in lydian measure’), een trompet obbligato, fluiten en hoorns.

De akoestiek van het Monforthaus in Feldkirch is aan de droge kant, maar dat komt de helderheid ten goede.

Zo ontstond een van de betere uitgaven naast die van Neville-Towle en Neumann.