Henselt: Pianoconcert in f op.16; Variations de concert op. 11; Alkan: Concerti da camera in a op. 10/1 en cis op. 10/2. Marc-André Hamelin met het BBC Schots symfonie orkest o.l.v. Martyn Brabbins. Hyperion CDA 66717 (69’56”). 1993

Sinds het midden van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw liep een stel virtuoze pianisten rond dat om zich tijdens optredens goed  te profileren ook eigen werken componeerde. Daartoe behoorden ook de uit Beieren komende Adolf von Henselt (1814-1889) en zijn Franse tijdgenoot Charles-Valentin Akan (1813-1888).

Henselt gold als een der beste pianisten uit zijn tijd. Hij bracht veel tijd door met studeren, schreef een groot aantal Ètudes (12 Études caracteristiques en 12 Études de salon door Piers Lane op Hyperion CDA 67495), maar was ook pathologisch verlegen, wat maakte dat hij maar sporadisch in publiek optrad.

Intussen vormt zijn pianoconcert uit 1847 lekker melodieuze kost voor de luisteraar, maar een zware brok voor de vertolker. De Variations de concert danken hun Franse titel aan het feit dat het gaat om variaties op de aria ‘Quand je quittai la Normandie’ uit Meyerbeers opera Robert le diable. 

Als componist had Henselt nadat hij dertig was weinig meer te melden. Dat was anders bij Alkan (die eigenlijk Charles-Valentin Morhanges heette). Jammer genoeg wordt hij meer herinnerd door zijn dood (verpletterd onder een boekenkast) dan om zijn muziek. Hij schreef zijn drie Concerti da camera waarvan hier de eerste twee zijn vastgelegd tussen 1832 en 1833, maar bleef tot vlak voor zijn dood actief componeren. Het zijn heel oorspronkelijke, korte, kleinschalige  werken. Ze zijn ook heel melodieus, maar maken het net als Henselt de solist niet eenvoudig.

Voor Hamelin in alle geval geen probleem, want hij staat in technisch opzicht een stuk boven de materie en kan zich met de nodige panache geheel aan de expressie wijden. Brabbins begeleid keurig. Deze opname is een succes en verdient grote verspreiding.