Hindemith: Requiem ‘When lilacs last at the door-yard bloom’d’. Brigitte Fassbänder (mz) en Dietrich Fischer-Dieskau (b) met het koor van de Weense Staatsopera en het Weens symfonie orkest o.l.v. Wolfgang Sawallisch. Orfeo C 112851 A (59’17”). 1987

Voor dit elfdelige Requiem for those we love uit 1946 koos Hindemith een veelgelaagde tekst van Walt Whitman die vol sprekende beelden is. De componist voegde daar nog wat lagen aan dit op zich al intense gedicht toe. Het werk werd geschreven ter herdenking van de Amerikaanse president Abraham Lincoln en was besteld door Robert Shaw die toen werkte met het in New York gevestigde Collegiate Chorale.

Ongeveer veertig jaar later maakte diezelfde Shaw daarvan een opname met Jan deGaetani, William Stone en het Atlanta symfonie orkest en –koor (Telarc CD 80132).

Hindemiths toonzetting voegt zich heel goed rond Whitmans lichtelijk uit afzonderlijke fragmenten bestaande tekst en de virtuositeit die dat vergt is daarmee goed in evenwicht dankzij de kracht en de schoonheid van de muziek.

Net als de seringen uit de tekst van de dichter bezit de muziek een krachtige geur die lang in herinnering blijft. Niets tegen de fijne uitvoering van Shaw, maar die van Sawallisch is minstens even waardevol omdat hij kon beschikken over twee grote solisten.

De greep van de dirigent op de subtiliteiten en de krachtige beelden van de tekst is volkomen in deze ontroerende verklanking. Dietrich Fischer-Dieskau zorgt voor heel sympathiek klinkende bijdragen en vindt zijns gelijke in de pure mezzo van Brigitte Fassbänder. Koor en orkest duiden de muziek op volkomen wijze.