Haydn: Symfonieën nr. 60 in C H. 1/60, 70 in D H.1/70 en 12 in E H. 1/12; Cimarosa: Il maestro di cappella. Riccardo Novaro (b) met Il giardino armonico o.l.v. Giovanni Antonini. Alpha 674 (79’55”). 2016

In het vierde deel van zijn in statu nascendi verkerende serie met alle symfonieën van Haydn, heeft Antonini opnieuw gekozen voor een willekeurig drietal waarvan Il distratto op grond van de bijnaam het bekendst is. Een paar ‘authentieke’ vertolkingen van het werk was er al: Harnoncourt (Teldec 2292-44198-2) en Hogwood (Oiseau Lyre 443.781-2) waren eerder, maar wat de Italianen van Alessandrini laten horen is met een toefje italianatà wel zo spiritueel in nr. 60 en 70 om de overgang van Sturm und Drang naar een lichtere stijl te markeren.

Meer dan een kleine toegift is Cimarosa’s jeu d’esprit en intermezzo giocoso Il maestro di cappella die in zes korte deeltjes orde tracht te scheppen in een wanordelijk orkest bij een repetitie. De maestro wordt mooi vertegenwoordigd door bariton Riccardo Novaro. Een niet zo vaak opgenomen werk, waarvan onder meer aardige opnamen bestonden van Fernando Corena (MGB 6155) en Henk Smit (IMC Music 1001.3), maar deze nieuwe nog net wat geestiger is, zodat de nieuwe cd in alle opzichten een mooie aanwinst is.