Hotteterre: Prélude in F uit L’art de préluder sur une flûte traversière; Prélude en Fa majeur avec des cadences sur tous le degrés de l’octave; Stukken voor fluit en b.c. boek 1 op. 2, Suite nr. 1 in  D nr. 1-7; Prélude en sol mineur modéré; Prélude en sol mineur avec des cadences sur tous les degrés de l’octave;  Stukken voor fluit en b.c. boek 1 op. 2 suite nr. 4 in e nr. 1-6; Stukken voor fluit en b.c. boek 1 op. 2, suite nr. 3 in G nr. 1-7; Stukken voor fluit en b.c. boek 2 op. 5, Suite nr. 2 in c nr. 1-8. La simphonie du Marais. Musique à la Chabotterie 605016 (69’50”). 2015

Uit het Franse geslacht instrumentmakers, fluitisten en hoboïsten van de Hotteterres was Jacques Hotteterre, als gevolg van zijn verblijf in Rome bijgenaamd le Romain (1673-1763) aan het begin van de achttiende eeuw de belangrijkste als componist. Hij schreef een leerboek voor de dwarsfluit, Principes de la flûte traversière dat in 1707 in Parijs verscheen en in 1728 in Nederlandse vertaling in Amsterdam. Verder L’art de préluder sur la flûte traversière, sur la flûte à bec in 1712.

Hij droeg veel bij aan de populariteit van de fluit die eind achttiende eeuw bijna even populair was als de viool. Waar de Préludes een abstract karakter hebben, gaat het bij de deeltjes uit de suites eerder om karakterstukjes met aanduidingen als ‘gracieusement’ en ’tendrement’. Opvallend verder dat aan deze werken geen klavecimbel te pas komt.

Waartoe dat in de praktijk leidt, laat La simphonie du Marais, dat bestaat uit Hugo Reyne (fl), Thomas Dunford (aartsluit) en Etienne Margot (vdg) heel mooi stijlvol en gaaf afgewerkt horen.