Hässler: Preludes in alle majeur en mineur toonaarden nr. 1-360 op. 47; Pianosonates nr. 6 in a; Fantasie en sonate in C op. 4; Grande sonate in Es op. 26. Vitlaus von Horn. Grand Pisano GP 686/7 (2 cd’s, 2u. 30’31”). 2016
Plotseling wordt interesse gewekt voor de Duitse pianist en componist Johann Wilhelm Hässler (1747-1822) die een belangrijk deel van zijn loopbaan als hoofddocent aan het conservatorium in Moskou sleet na een paar jaar in Londen te hebben gewerkt en die behalve vele pianowerken (behalve de hier voor het eerste opgenomen Preludes ook Sonates ook wat Fantasieën, Capriccio’s en Variatiewerken) ook orgelmuziek en liederen componeerde en vooral wordt herinnerd als degene die in 1789 een orgelwedstrijd met Mozart hield.
Dat begon in 2016 mt de volledige opname van de Neue Sonaten…. neben einem Anhang von einigen Liedern und Handstücke uit 1779 door klavecinist Michele Benuzzi (Brilliant Classics 95225, 4 cd’s). Die Anhang bestaat uit de door sopraan Francesca Cassinari gezongen liederen ‘Das Glück in der Verfremdung’, ‘Die Zukunft’, ‘Der Bauer’, ’Selig wer mit’ en als extra de Vioolsonate in G uit 1779 met Matteo Zanatto.
Het blijkt dat toch vrijwel zijn hele oeuvre uit werken voor toetsinstrument bestaat. Of die op klavecimbel clavichord of fortepiano moeten worden gespeeld, wordt betwist. Maar vòòr 1790 geschreven werken lijken op clavichord of klavecimbel thuis te horen.
De Fantasie in c was lang toegeschreven aan Wilhelm Friedemann Bach.
Michele Benuzzi speelt op een instrument uit de Russell verzameling in Edinbrgh dat in 1773 door Robert Falkener werd gebouwd. Het heeft twee manualen en twee pedalen.
Het zal mee door de voortreffelijke voordracht van Benussi zijn, dat deze Hässler zo’n intrigerende componist blijkt te zijn. Een waardevolle, interessante ontdekking.
De aandachtige op Hässler gevestigde blik kan worden aangescherpt door ook kennis te nemen van de opname die Vitlaus von Horn maakte van de tour de force der 360 in 24 tracks met telkens 15 heel korte preludes gegroepeerde Preludes in alle majeur en mineur toonaarden als wereldpremière op cd. Het blijken heel mooie, soms geraffineerde miniaturen te zijn waarin de componist een grote beheersing van texturen en stijlen (van C.P.E. Bach’s Empfindsamkeit tot haast Schumanneske romantiek) weet te bereiken.
Verrassend is ook de Grande sonate die niet onderdoet voor de beste pianosonates van Haydn. Vitlaus von Horn, die ooit tijdens recital de volledige pianowerken van Prokofiev speelde, weet heel goed raad met deze werken die hij gewetensvol, nauwkeurig en soms met iets van humor voordraagt. Nadere gegevens over de pianist zijn op internet niet makkelijk te vinden.