Britten: Vioolconcert op. 15; Hindemith: Vioolconcert. Arabella Steinbacher met het Berlijns Omroeporkest o.l.v. Wladimir Jurowski. Pentatone PTC 5186-625 (65’47”). 2017

Arabella Steinbacher zet haar reeks opnamen met vioolconcerten na eerdere opnamen van Korngold en Bruch (PTC 5186-503), van Prokofiev (PTC 5186-395), en nr. 3, 4 en 5 van Mozart (PTC 5186-479) zijn nu Britten en Hindemith aan de beurt. Goed dat ze zich juist richt tot wat onbekendere werken; van de bekende zijn is al zo erg veel beschikbaar, hoewel ze ook niet ontkwam aan Mendelssohn/Tchaikovsky (Pentatone PTC 5186-504).

Het is natuurlijk een aardig idee om twee heel verschillende concerten die beide in 1939 werden geschreven, te combineren. Wel herzag Britten zijn werk in 1958 enigszins. Het is misschien ook typisch dat beide componisten maar één vioolconcert componeerden.

Eigenlijk is het nogal frappant dat het concert van Hindemith geen grotere bekendheid heeft want het werk zit vol zeer goede melodieën en is erg toegankelijk. Arabella Steinbacher zorgt hier voor een duidelijk karakter tonende, gaaf afgewerkte vertolking waarin ook de details van de orkestpartij alle aandacht krijgen.

De mooiste eerdere opname van Hindemiths concert is van Leonidas Kavakos (Chandos CHAN 9903) omdat de versie van Oistrakh uit 1962 klankmatig niet helemaal meer voldoet, maar Steinbacher treedt in zijn voetsporen.

Van het Britten concert waren reeds heel mooie uitgaven van Linus Roth (Challenge CC 72627, samen met een concert van Weinberg), Janine Jansen (Decca 478.2111 met het Beethovenconcert) en van Anthony Marwood (Hyperion CDA 67801).  Ook hir manifesteert Steinbacher zich krachtig met een verklanking zonder nodeloos trage tempi die die expressief en technisch kundig, zonder zwaarte speelt. Ze vond opnieuw een goede bondgenoot in Jurowski en de opname slaagde voorbeeldig. Aarzel dus niet wanneer de combinatie werken bevalt.