Händel: Alessandro Severo HWV. A13. Mary-Ellen Nedi (ms.,  Alessandro), Marita Kolberg (s., Salustia), Kristina Hammarström (ms., Giulia Mammea), Irini Karaianni (ms., Albina), Gemma Bertagnoli (s., Claudio), Petrols Magoulas (bs., Marziano); Mantzaros: Don Crepusculo. Fritz Göllnitz (t., jongste bediende), Claire Autenrieth (s., opzichter), Hedy Gura (ms. tweede dienstmeid), Lisa Bischof (ms., vierde dienstmeid), Gustav Neidlinger (bs., privéleraar),Käthe Lange (s., slippendrager), Luciana Mancini (ms., Falsirena) met Armonia Atenia o.l.v. George Petrou. MDG 609-1674-2 (2 cd’s, 2u. 37’30”). 2010

Op zoek naar een gegeven voor zijn derde opera uit het seizoen 1738 stuitte Händel op een libretto van Apostolo Zeno over in moord eindigend verraad in het keizerlijke Rome. Voor de negentien nummers van het nieuwe werk putte hij uit de muziek van eerdere opera’s, waaronder Arminio, Berenice en Giustino. Zo’n hapklare mengelmoes leidt niet tot een goed gestructureerd meesterwerk waaraan een eenheid gevend plan ten grondslag ligt, maar dat is het lot van een pasticcio.

De handeling concentreert zich rond de Romeinse keizer Alessandro Severo en de strijd tussen zijn moeder Giulia Mammaea en zijn verse bruid Salustia. Maar ook de vader van Salustia, Maziano, complotteert braaf mee in dit complexe verhaal met plannen voor vergiftiging en echtscheiding waarin Salustia tot dienstmeid wordt gedegradeerd en alsof dat nog niet genoeg is ook het verliefde stel Albina en Claudio nog een rol speelt. 

Hoewel het werk niet eens zo lang duurt, heeft Alessandro vijf aria’s, Salustia vier plus een duet, Albina vijf en Claudio en Marziano ieder vier. De moeite waard voor de betrokkenen.

Marita Solberg zingt ontwapenend mooi en charmant als onschuldige Salustia, Kritina Hammarström daarentegen is vooral fel als wraakzuchtige Giulia, te beginnen met ‘Lo sdegno del mio’. Als keizer horen we geen castraat, maar de voortreffelijke Mary-Ellen Nesi. Ook Irina Karaianni imponeert als Albina. Petros Magoulas zet een stevige Montagnana neer. De rest van de bezetting stelt zeker niet teleur. Armonia Atenea speelt gelukkig op ‘oude instrumenten’ en draagt een pittige, lenige begeleiding bij.

Als verrassing is er een derde cd als bonus met een half uur muziek van de begin negentiende eeuwse Griekse componist Nikolaos Mantzaros (1795-1872) die ‘veritaliaanste’ en Don Crespusculo als een soort Rossiniderivaat in eenaktervorm schreef. Het blijkt best een plezierig stuk te zijn.

Met een als derde toegevoegde bonus cd die in een half uur Niccoló Manzaro’s ‘azione comica d’un atto solo’ Don Crepuscolo uit 1815 met de uitgebreide grappig bassolo van Christophorus Stamboglis laat horen. De van Corfoe komende aristocraat schreef ook het Griekse volkslied.