Hellendaal: Sonates voor cello en b.c. op. 5 nr. 1, 2, 5, 6, 7, 8. Jaap ter Linden (vc), Ton Koopman (kl), Ageet Zweistra (vc). Nederland Muziek NM 92008-71 (64’04”). 1988

Hellendaal: Sonates voor viool en b.c. op. 1/3, op. 2/4 en 5, op. 4/3 en 4; Fitzwilliam manuscript: Sonates nr. 7 en 10; Hornpipe. Antoinette Lohmann met Furor musicus. Globe GLO 5271 (62’11”). 2017 

De in 1721 in Rotterdam geboren Pieter Hellendaal had zo zijn interessante kanten. Hij kon waarschijnlijk op kosten van een rijke beschermheer in 1740 naar Italië gaan waar hij bij Tartini studeerde. Daarna verbleef hij weer enige tijd in Nederland, om rond 1752 eerst naar Londen en daarna naar Cambridge te gaan. Daar overleed hij in 1799.

Zijn niet zo omvangrijke werken staan onder invloed van Tartini en Händel, maar hebben ook iets typisch Nederlands gemoedelijk huiselijks. Het gaat daarbij vooral om de werken voor viool en cello met basso continuo zoals deze twee cd ’s aantonen. Jan Willem de Vriend nam zijn 6 Concerti grossi op. 3 op (Nederland Muziek NM 92019.71). Voor zijn Collection of psalms zal minder belangstelling bestaan.

In 1988 werd de opname van een stel Cellosonates gemaakt, nu komt Antoinette Lohmann, altijd op zoek naar oude Nederlandse muziek voor viool, met een selectie Vioolsonates, gedomineerd met een paar brokjes Cambrigde gerelateerde Engelse muziek. Charmante muziek volgens het in die tijd gangbare patroon en heel toegewijd en stijlvol gespeeld door Antoinette Lohmann en de leden van haar ensemble Furor Musicus rond klavecinist Jörn Boysen zorgen voor een mooie begeleiding.

Eerder maakte ze in 2008 een interessante opname met de Vioolsonates op. 1 van Jacob Nozeman (NMI 1001) en nu lijkt ze ook gepredestineerd om de vrijwel vergeten Helendaal eindelijk wat eer aan te doen.