Haydn: Celloconcerten nr. 1 in C H. VIIb/1 en 2 in D H. VIIb/2; Schönberg: Verklärte Nacht op. 4. Alisa Weilerstein met de Trondheim solisten o.l.v. Alisa. Weilerstein, concertmeester Geir Inge Lotsberg. Pentatone PTC 5186-717 (73’00”). 2018

Je kunt je afvragen of anno 2018 nog plaats is voor traditionele uitvoeringen van Haydns beide Celloconcerten, weliswaar vol virtuoze passie vertolkt met een zware stok en de stalen snaren van een moderne cello die de werken neerhaalt en hoeken toevoegt waar krommen zijn gevraagd. 

Het is een kwestie van opvattingen en Weilersteins bewonderaars zullen hiermee gelukkig zijn. Meer haar terrein zijn het Celloconcert van Elgar, Kol Nidrei van Bruch en het Celloconcert van Carter waarvan ze prachtige vertolkingen gaf (Decca 478.735).

Luister liever naar Christophe Coin en de Academy of ancient music (Oiseau Lyre 414.615-2) die prachtig transparante texturen laten horen en voor een goed gevoel van continuïteit zorgdragen. Coins virtuositeit bezit lichtheid in tegenstelling tot de zwaarte van Weilerstein en hij laat beter horen dat deze muziek doordrenkt is van geluk.

Maar ook als het om de traditionele uitvoeringswijze van dit tweetal concerten gaat, zijn betere vertolkingen in de aanbieding: Rostropovich (EMI 567.234-2) en Gautier Capuçon (Virgin 545.560-2).

Schönbergs Verklärte Nacht lukte de strijkers uit Trondheim beter, maar details hadden wat gaver mogen worden afgewerkt. Niemand heeft in dit werk in deze vorm nog Karajan in 1974 overtroffen (DG 457.721-2).