Haydn: Concerti per Esterházy. Vioolconcerten nr. 1 in C H. VIIa/1 en 4 in G H. VIIa/4; Celloconcert nr. 1 in C H. VIIb/1. Amandine Beyer (v) en Marco Ceccato (vc) met Gli incogniti. Harmonia Mundi HMM 90.2314 (58’01”). 2018

Toen Haydn aan het hof van Esterházy arriveerde, trof hij daar een orkest van getalenteerde dat genoeg had van zijn kapelmeester. Haydn probeerde het voor zich te winnen met een reeks van briljante concerten, waarvan er helaas veel verloren zijn gegaan.

Het Celloconcert nr. 1 was er daar een van, maar gelukkig werd het in 1961 teruggevonden in de Nationale Bibliotheek in Praag.Een grote ontdekking, want het is een prachtig concert, ‘authentiek’ nog steeds het mooiste gespeeld door Christophe Coin (Oiseau Lyre 414.625-2).

In 2016 maakte cellist Marco Ceccato een mooie opname onder de titel Il violoncello del cardinale (Alpha 368), maar hier lijkt hij zichzelf te verloochenen want alle aspecten van Haydn die men verwacht van Haydnspel - gracieus, esprit, niet zwaarwichtig - lijken te ontbreken in een nuchtere, snelle, zakelijke afhandeling. Vergelijk met Coin en en Querras (Harmonia Mundi HMG 50.1816) hoe het beter kan.

Tussen 1766 en 1769 schreef Haydn ook vier Vioolconcerten, waarvan hier het eerste en vierde zijn vastgelegd. Nr. 1 was bestemd voor Luigi Tomasini die ook aan het hof werkzaam was; het werk klinkt nog vrij Vivaldiaans, maar nr. 4 is veel rijper, zelfbewuster en dus grootser. Amandine Beyer toont zich gevoelig voor dat onderscheid en toont niet alleen haar grote, barokgerichte vingervaardigheid, bijvoorbeeld in de dubbelgrepen uit het allegro moderato van het Vioolconcert nr. 1 en in de cadens van nr. 4 slaagden wonderwel, maar ze weet ook steeds met de geringste moeite de juiste expressie en gevoelens te tonen, zoals in het adagio van nr. 1. Echt meesterlijk en ook het ensemble Gli incogniti met zijn heldere klanken weet de boel scherp te houden en voorkomt saaiheid. Aanschaffen ter wille van  de Vioolconcerten en Beyer.